Inzicht in oude Keltische wijsheden in romanvorm
Troostboek De Vlindertuin – Hans Peter Roel – N.E.X.T. Company – 214 blz.
Met het troostboek De Vlindertuin heeft Hans Peter Roel een boek geschreven om troost te bieden aan rouwenden. Met Keltische wijsheden over het leven na de dood biedt hij houvast voor hen die een dierbare hebben verloren. Ook al is je geliefde overleden, helemaal verdwenen hoeft deze niet te zijn. Je kunt nog altijd contact maken met de overledene. In De Vlindertuin geeft de schrijver inzicht in deze oude Keltische kunde door het vertellen van een verhaal.
Schrijver Peter Hofmans heeft een fijn leven samen met zijn vrouw Suzanne en zijn vijfjarige zoontje Sem. Tot Sem steeds ergere hoofdpijn krijgt, en na een kort ziekbed zelfs overlijdt. Helemaal radeloos besluit Peter dat hij er een tijdje tussenuit moet, naar Domburg, waar hij de Schot Ian McLeod ontmoet. Dankzij deze man komt Peter in aanraking met de Keltische manier van het omgaan met de doden. Op Ians advies bezoekt hij dan ook de wijze Ana in Schotland, waar hij inzicht krijgt in deze oude wijsheden, en leert te leven het met het verlies en zijn verdriet.
“Terwijl ik in het kaarslicht staar, denk ik aan Ana’s woorden over de onontkoombaarheid van ons levenslot. Ik heb maandenlang geworsteld met de vraag waarom juist ons dit onrecht moest overkomen, zonder een passend antwoord daarop te krijgen. Voor mij is het een les om mijn lot te accepteren. Het leven komt, zoals het zich aandient en daar kun je je niet tegen verzetten. Ik begrijp dat er soms pijn en verdriet nodig is om te kunnen groeien.”
De strekking van deze oude wijsheden zullen bij veel mensen in goede aarde vallen. De schrijver geeft met de gegeven kennis over dit onderwerp handvatten om zelf met je verdriet aan de slag te gaan, om het verlies te verwerken. Hans Peter Roel doet dit door middel van een verhaal. Je kunt je als rouwende inleven in de hoofdpersoon Peter, je bent niet de enige die zoiets heeft meegemaakt.
Op de schrijfstijl is echter wel wat aan te merken. Het verhaal loopt niet lekker. De schrijver herhaalt veel, zo laat hij bijvoorbeeld hoofdpersoon Peter in één hoofdstuk wel drie keer opmerken hoe mager zijn vrouw geworden is, terwijl een hoofdstuk vaak maar vier pagina’s lang is. Daarnaast is er opgelegde symboliek. Meerdere malen is het zonnig, “weer dat men in Schotland niet verwacht”, en als ze weer naar huis gaan begint het opeens wel te regenen. Tenslotte viel er nog een slordigheid op. Hans Peter Roel schrijft de achternaam van de Schotse personage Ian op drie verschillende manieren: Macleod, McLeod en MacLeod.
Waarschijnlijk zijn deze dingen minder storend als je verdriet hebt en je een helpende hand kan vinden in het boek. Het kan zijn dat de herhalingen dan niet zo opvallen, omdat je in de roes maar de helft echt mee krijgt. Misschien is het dan zelfs wel nodig om alles meerdere keren te lezen, omdat het dan beter tot je doordringt.
Al met al kun je De Vlindertuin beschouwen als een zelfhulpboek bij rouwverwerking verpakt als een roman. Het is boeiend als je iets wilt leren over de Keltische wijsheden omtrent de dood. Het verhaal zelf is geen hoog staaltje literaire kunst, maar de inhoud en de bedoeling hierachter maken veel goed.
En dan nog een leuke bijkomstigheid. Wanneer het gaat over Schotten die communiceren met de overledenen, is de link met tv-medium Derek Ogilvie snel gemaakt. Na het lezen van De Vlindertuin weet je gelijk waar zijn ideeën en bezigheden vandaan komen.
Felice Beekhuis
