Van vijftien uitgevers reageerde er een positief

Kristina Van Remoortel werd in 1988 geboren in Sint-Niklaas in België. Ze studeerde in 2011 af als klinisch psycholoog aan de Universiteit van Gent. Na een jaar Work & Travel in Nieuw-Zeeland en The Kingdom of Tonga (Polynesië) behaalde ze ook een pedagogisch diploma. Op dit moment werkt ze als gezinsbegeleider, leerkracht en dansjuf. Verder proeft ze van alles wat haar boeit.

Was je als kind een lezer? Wat waren je favoriete boeken?

Ik hield er als kind enorm van om voorgelezen te worden. Zeker wanneer papa voorlas met gekke stemmetjes. Hij liet het bed elke keer daveren wanneer de Grote Boze Wolf op de deur klopte. De favorieten waren Kuk zoekt een kip, Eefje Donkerblauw en – niet te vergeten: Opa Petson.

Schreef je als meisje al verhalen of gedichtjes?

Ik was een enorm buitenspeelkind. Samen met vriendinnen bouwde ik kampen in het bos om dan volledig op te gaan in onze eigen fantasiewereld.

Mols hoop is je eerste boek, kon je makkelijk een uitgever vinden?

Mijn manuscript is naar ongeveer vijftien verschillende uitgeverijen verstuurd. De Vier Windstreken was de enige uitgeverij die positief reageerde.

Waarom heb je ervoor gekozen om een prentenboek te maken over een zwaar onderwerp als rouwen? Vooral omdat dit je eerste boekje is?

Verlies en rouw zijn delicate thema’s waar helaas niet zo heel veel over te vinden is. Er bestaan wel verschillende boeken die specifiek over het verlies van een bepaalde persoon gaan, maar ik wou graag een verhaal maken over het omgaan met verlies.

Waarom een Hond als hoofdpersoon genomen? Ben je zelf dol op honden? Of heeft het een andere reden?

Ik ben vertrokken van Boer en Hond. Ik koos voor een dier als hoofdpersonage en niet voor een mens (bv.: Boerin). Dit maakt het makkelijker om je als lezer te herkennen in het hoofdpersonage. En ik koos voor een hond omdat hij op de boerderij vaak de trouwste vriend is van de boer. Toen het idee echt uitgroeide tot een verhaal, wou ik duidelijk maken dat ieder op zijn eigen manier omgaat met verlies. Toen zijn de andere dieren van de boerderij erbij gekomen. Hond bleef mijn hoofdpersonage. Hij kan immers vrij rondlopen op het erf en zo de andere dieren ‘bezoeken’.

Mols hoop is ook een woordspeling. Veel kleine kinderen zullen hem niet snappen. Waarom toch gedaan?

De allerkleinsten zullen de woordspeling uit zichzelf misschien niet begrijpen. Er zijn nog poëtische uitdrukkingen die wat meer tijd nodig hebben om volledig te vatten. Op die manier biedt het mogelijkheden om tot gesprek te komen: hoe lees jij dat? Wat betekent het voor jou? Zitten er nog betekenissen in? Dat is net de bedoeling van het verhaal: samen tot gesprek komen over verlies en wat het betekent voor jou. Er zit daarom voor iedereen wat in het verhaal, zowel voor kinderen als voor volwassenen. Ieder leest het gewoon op een andere manier.

In Mols hoop komen je opleidingen klinische psychologie en basisschoolleerkracht samen, ben je van plan hier mee nog
meer mee te doen? Blijf je in deze sectoren werken, ga je je richten op het schrijven van boeken, of allebei?

Op dit moment probeer ik van alles wat te proeven. Ik noem het ‘horizon verbreden’. Voorlopig blijf ik in deze sectoren werken, maar ik heb geen idee wat er op weg naar de horizon nog zal langskomen.

Kende je illustrator Helen van Vliet al, of heeft jullie uitgeverij De Vier Windstreken jullie bij elkaar gebracht?

Ik kende Helen nog niet. De Vier Windstreken heeft haar aangesproken. En ik ben hier ontzettend blij om!

Welke boeken hebben indruk op je gemaakt? (liefst vijf titels en korte uitleg, mag van alles zijn van prentenboek tot literatuur)
De GVR – Roald Dahl: De reden waarom ik altijd met een open raam slaap.
Wij gaan op berenjacht – Helen Oxenbury: Prachtige tekeningen en zalig in al zijn eenvoud
Harry Potter and the Deathly Hallows – J.K. Rowling: Eigenlijk een boek over veilige en onveilige hechting en welk effect dit heeft op de persoonsontwikkeling.
Over normaliteit en andere afwijkingen – Paul Verhaeghe: Een kritische, hedendaagse verhandeling vanuit een Freudo-Lacaniaans kader over hoe psychische identiteit verworven wordt in verhouding tot de Ander.
Van zaadcel tot liefde – Johan Mertens: Aan de hand van voorbeelden wordt gezocht naar biologische verklaringen voor ons gedrag.

Hier kun je nog iets zeggen dat je kwijt wilt.

Wanneer je iemand verliest (door bv. overlijden of echtscheiding), verlies je ook een deel van jezelf. Je rouwt daarom niet alleen om die verloren persoon, maar ook om een verloren deel van jezelf. Elk verlies laat dus wonden achter. Die wonden helen, is niet eenvoudig. Het is een uitdaging waarin je op jouw manier een betekenis geeft aan het verlies. Dàt is de uitdaging waar alle dieren van de boerderij voor staan. Ook Hond. En zoals de titel doet vermoeden is het Mol die Hond hierin onverwachts op de goede weg helpt. Op welke manier hij dat doet, is aan u om te ontdekken.

Vragen: Felice Beekhuis en Pieter Feller

Lees hier de bespreking van Mols hoop.