Diepzinnig verhaal met een vrolijke noot
100 gelukkige dagen – Fausto Brizzi – Vertaling: Saskia Peterzon-Kotte – Luitingh- Sijthoff – 318 blz – Lichte literatuur
Fausto Brizzi is een Italiaanse scenarioschrijver en regisseur van romantische comedy’s. Zijn werk is vooral geliefd vanwege het onbetwiste Italiaanse levensgevoel en de sterke psychologische diepgang. 100 gelukkige dagen is zijn debuutroman waar een grote publieksfilm van zal worden gemaakt.
Lucio is een man die gewoon vrolijk zijn leven leidt met vrienden en vrouwen in overvloed. Als zijn vrouw Paola erachter komt dat er nog een andere vrouw in zijn leven is, zet ze hem buiten de deur. Een dag later krijgt Lucio het vreselijke nieuws; hij is ziek en in het gunstigste geval heeft hij nog honderd dagen te leven.
Lucio besluit zijn laatste dagen te benutten om vooral gelukkig te zijn. Zijn kinderen wil hij mooie herinneringen meegeven en samen met hun wil hij de goede kanten van het leven vieren. Maar kan hij nog wel gelukkig zijn zonder zijn echte grote liefde, Paola?
Na een inleiding van een aantal hoofdstukken gaat Lucio in 100 gelukkige dagen de dagen aftellen. De auteur heeft een aantal bladzijden blanco gelaten met als opmerking dat de lezer daarop aantekeningen kunnen maken.
“Wees niet bang om het boek te verpesten omdat je erin schrijft. Het is maar een ding.”
Vanuit het perspectief van Lucio, in de eerste persoon, word je als lezer meegenomen in de laatste dagen van zijn leven. Ondanks al zijn voornemens is het moeilijk om vanaf de eerste dag de dingen te doen die hij nog graag wil doen. In eerste instantie is er toch sprake van enige gelatenheid die lastig te doorbreken is. Het lukt hem niet optimaal te genieten van de tijd die hem nog rest. Dan besluit hij met zijn kinderen de laatste reis van zijn leven te maken. Ook Paola gaat mee, ondanks al haar bezwaren.
“Met het verlaten van Rome laat ik een enorme hoeveelheid laatste keren achter me. Zoveel dat ik ze niet meer kan tellen. Nadat ik me vele dagen bezig heb gehouden met het treuren om het verleden en het denken aan een toekomst die niet komt, is het nu tijd om me om het heden te bekommeren.”
100 gelukkige dagen vertelt het verhaal van een man die weet dat hij gaat sterven. Een man die in zijn laatste dagen gewoonweg gelukkig wil zijn. Lucio is een man die gefascineerd is door uitvindingen en Leonardo da Vinci is zijn grote held. In het boek staan diverse uitweidingen over uitvindingen en dan vooral de uitvindingen van Leonardo da Vinci.
Scherpzinnige dialogen, vermakelijke anekdotes en amusante uitweidingen maken dit een aangenaam onderhoudend verhaal dat op een vlotte wijze te lezen is. Ook ontroerend en op sommige momenten ietwat cynisch en ironisch. Dit boek heeft regelmatig een lach op mijn gezicht getoverd, maar ook de tranen hebben niet ontbroken. Tranen van het lachen en tranen van de ontroering.
Het is een verhaal dat mij weer eens liet zien waar het eigenlijk allemaal om draait in het leven en wat het allerbelangrijkste is.
100 gelukkige dagen is een verhaal dat je niet mag missen en moet lezen!
