Silvester Zwaneveld schreef een boek voor mannen die niet lezen
Silvester Zwaneveld (Beilen, 3 november 1969) is cabaretier, beeldend kunstenaar en schrijver. Hij debuteerde dit jaar met een boek voor volwassenen, Pluk van de slettenflet.
Hij studeerde af aan de kunstacademie in Rotterdam in de richting audiovisuele vormgeving. Bekendheid verwierf hij als lid van het cabaretduo Arie & Silvester. Sinds enkele jaren maakt hij soloshows. Ook heeft hij een aantal visuele/tekstloze voorstellingen gemaakt en regisseert hij verschillende jonge theatermakers. Zwaneveld ontwikkelt ook apps, waaronder een app voor in het theater en een interactief leesboek van Plaza Patatta. Hij is de vaste illustrator van de kinderserie Plaza Patatta, geschreven door zijn partner Nanda Roep. Daarnaast werkt hij met enige regelmaat voor en achter de schermen aan diverse televisieprogramma’s en maakt hij animatiefilms.
Was Pluk van de Petteflet vroeger een favoriet boek van je? Welke boeken las je graag?
Als ik heel eerlijk ben heb ik Pluk van de Petteflet als kind niet gelezen. Ik heb wel alle boeken van De Kameleon verslonden. Engelandvaarders heeft grote indruk op me gemaakt.
Was eerst de figuur Pluk voor je gaan leven of had je eerst het idee voor het verhaal en heb je er toen een Pluk in geplaatst?
Ik had eerst het idee voor het verhaal, als vanzelf volgde daar dit karakter uit. Dat was nodig om dit plot te kunnen vertellen.
Pluk komt in eerste instantie heel oppervlakkig en stereotyperend over. Is het leuk om vanuit het perspectief van zo’n man te schrijven?
Ik vond het heel erg leuk om een soort foute (maar toch leuke) man te beschrijven. Hij is het soort jongen waar je graag naast gaat staan in de kroeg omdat daar altijd wat mee te beleven is, maar vriendschap moet je niet met hem aangaan, dan loopt het fout af. Ik hou erg van dit karakter, maar vooral omdat ik een soort omgekeerd verhaal kon vertellen via hem. De meeste verhalen gaan over een leuke vrouw of man die iets vreselijks meemaakt en daardoor in de problemen komt. Ik vond het leuk om een foute man te beschrijven die iets leuks meemaakt en daardoor in de problemen komt. Haha.
Pluk denkt dat hij de hele wereld aan zijn voeten kan krijgen (althans de dames) en is ook zeer van slag als niet iedereen mee lijkt te werken. Na een bepaalde gebeurtenis lijkt hij zich te bezinnen over zijn levenswijze. Had je deze wending al in je hoofd of is die gegroeid naarmate het verhaal verder ging.
Ik had het hele verhaal al in mijn hoofd. Toen ben ik de stations gaan maken waarlangs het verhaal moest lopen. Daarna heb ik die stations ingevuld met sappige anekdotes en verhalen. De brandweer van Apeldoorn heeft me daar vreselijk goed bij geholpen en sommige verhalen die ik daar heb gehoord zijn ook in het boek terecht gekomen.
Het ultieme mannenboek staat er op de cover. Denk je echt zo over dit boek of was het ook een stukje marketing?
Het is alle twee. Het is fijn om een boek te kunnen duiden, dat heeft natuurlijk met verkoop te maken. Maar ik merkte ook dat weinig mannen lezen. ‘Das niks voor mij, ik kijk liever een film’ hoorde ik regelmatig. Toen dacht ik: ‘Daar moet ik voor gaan schrijven. Voor mannen die niet zo vaak lezen. Die groep wil ik aanspreken.’ Dat gaf ook een soort houvast, het boek moest in mijn hoofd aan een aantal eisen voldoen: Niet al te dik, korte hoofdstukken, mannelijk ambitieniveau, humor en elk hoofdstuk moest in beweging zijn.
In een radio-interview vertelde je dat je tot dan toe alleen nog maar reacties van vrouwen had gehad. Heb je inmiddels ook reacties van mannelijke lezers/recensenten gehad en hoe vonden die je boek?
Inmiddels hebben meerdere mannen het gelezen en de reacties blijven positief. De meest vrouwen worden aanvankelijk een beetje boos op ‘Pluk’ en later komt dat goed. De mannen lijken daar minder moeite mee te hebben.
Pluk is de stoere brandweerman met de sappige verhalen. Een echte verhalenverteller, net als de schrijver. Zijn er nog meer overeenkomsten of is met veel vrouwen naar bed gaan een droom van jou en veel mannen?
Een droom voor veel mannen, dat denk ik wel. Nu moet ik wel eerlijk bekennen dat ik mijn deel aan vrouwen best heb gehad, misschien zelfs ook wel een deel van anderen. Maar Pluk is echt fictie, hoewel er dus best wat anekdotes instaan die echt zijn gebeurd. Maar nogmaals het karakter ‘Pluk’ is volledig verzonnen, haha.
De Roald Dahl twist aan het einde heeft mij aangenaam verrast. De zwarte humor kon ik meer waarderen dan de platte humor aan het begin van het verhaal. Verschillende stijlen is een groot woord, maar was je je bewust van de verandering in het verhaal toen je het op papier had gezet?
Jazeker. Als ik was begonnen zoals het boek eindigt was het geen verrassing geweest. Ik heb zeer bewust geprobeerd in drie stappen de lezer het verhaal in te trekken. Deel 1 is de foute man, deel twee lijkt op een rom-com, en deel drie is de zwarte afwikkeling.
Je hebt natuurlijk al veel aan cabaretteksten geschreven, wat korte en snelle teksten moeten zijn. Was het moeilijk om van de korte baan over te schakelen naar de lange baan van een boek?
Ik vind alle teksten die ik schrijf moeilijk. Maar het was wel leuk-moeilijk. Ik had er veel lol in en nu het boek er is helemaal!!
Nogal wat boekhandels willen je boek niet verkopen – zoiets bleek uit je opmerkingen op FB. Wat vind je daarvan en had je het aan zien komen?
Ik had daar nooit over nagedacht. De titel en de cover passen perfect bij de inhoud, dat is mijn enige overweging geweest. Maar dat er boekhandelaren zijn die sissen ‘Aan Annie M.G. kom je niet!’ of ‘Ik vind de cover niet mooi, dus ik koop hem niet in!’ Daar sloeg ik steil van achterover. Maar ach, het boek loopt goed, ik heb geen klagen.
Heb je plannen voor een volgend boek. Zo ja, wat kunnen de lezers verwachten?
Ik zit zeker te broeden. Het schrijven smaakt naar meer. Ik weet nog niet wat het zal worden. Maar dat er twisten in moeten is wat mij betreft een gegeven en: humor! Daar zal ik het denk ik toch wel weer in zoeken.
Vragen: Conny Schelvis en Pieter Feller
Hier vind je de recensie van Pluk van de Slettenflat.
