Zand, zand, overal zand is dit nieuwe boek van de Silo-auteur
Zand – Hugh Howey – Vertaling: Alexandra van Raab van Canstein – Uitgeverij Q – 279 blz.
Hugh Howey (1975) verkocht in zijn thuisland de Verenigde Staten in eigen beheer 150.000 e-books voordat hij bij een uitgeverij tekende. Sindsdien verschijnen zijn boeken wereldwijd. Zand is zijn eerste boek sinds de internationale bestsellers Silo, Schakel en Stof.
De oude wereld ligt begraven onder een diepe laag zand. Duinstad Springston wordt afgeschermd door een grote muur, maar niemand weet wat zich achter die muur bevindt. In een gevaarlijke wereld met meer criminelen dan water proberen Palmer, zijn broers Conner en Gap en zus Vic zich staande te houden. Palmer is vastbesloten zich te bewijzen. In een wereld omgeven door zand, kan dat maar op één manier: het levensgevaarlijke zandduiken. Palmer staat op het punt een hele gevaarlijke duik te doen, in de hoop kostbaarheden uit de oude wereld uit het zand te kunnen halen. Wat hij niet weet, is dat diep onder het zand de waarheid ligt. Een waarheid die de wereld op haar kop zal zetten.
De titel zegt het al, dit boek gaat over zand. Zand, zand, zand en nog meer zand. Zoals wij zeker tien woorden hebben voor regen (motregen, plensbui, wolkbreuk), hebben Palmer en zijn volk dat voor zand. Even een complimenten voor de vertaalster dat ze evenzoveel verschillende woorden heeft weten te vinden in het Nederlands (stuif, mors, gruis). Ik vind het knap. De grote verscheidenheid aan woorden geeft aan hoe belangrijk zand is in het leven van de hoofdpersonen.
Ondanks dat het verhaal, met name in het begin, wat langzaam loopt, is het toch fijn lezen. Howey schetst net als in zijn Silo-serie een compleet nieuwe wereld. Een dystopie, een wereld bedolven onder het zand, met als belangrijkste werk: zandduiken. Zandduiken is natuurlijk een compleet nieuwe extreme sport, en het is leuk om daarover te lezen. Palmer en zijn maat Hap duiken diep onder de groot met speciale pakken en moeten hun weg zien te vinden in het grote niets, en dat zonder te verdwalen. Nieuwe plekken ontdekken, mooie objecten vinden en eigenlijk ook een beetje plunderen.
Verder is het leven in Springston zwaar. Palmers zus Vic geeft een ietwat pessimistische omschrijving: “Vic voelde een golf van woede opkomen bij het reppen over de goden, het spreken over het lot. Ze had te veel doden gezien om dat kutwijf van een Fortuna nog serieus te kunnen nemen. Vanaf het balkon keek ze uit over al die gewonden en gekwetsten, al die mensen die huilden en rouwden om hun geliefden. Ze luisterde naar hun zachte gejammer, rook het zweet in haar duikpak en dacht aan alle begaven lichamen die ze die dag had gezien, alle verschrikkingen die deze toch al ellendige plek bezochten, het beeld van [naam weg/spoiler] die werd doodgeschoten, dat van een ingeslagen mannengezicht achter Grahams werkbank, al die jaren van bomaanslagen, de verkrachting, de littekens, de emmers vol pijn talrijker dan de duinen.”
Pas tegen het einde, begint het verhaal echt spannend te worden. Helaas heeft het boek op dat punt al niet veel bladzijden meer over. Zand heeft dan ook een open einde. Ik verwacht nog meer boeken in deze serie, want daar wordt eigenlijk het hele boek naartoe gewerkt. Het boek komt te langzaam op gang voor dit eindpunt, het verhaal vraagt om meer. Helaas heb ik heb hierover online niets kunnen vinden.
Felice Beekhuis
