Een roman die boeit en ontroert
De pianobouwer – Kurt Palka – Vertaling: Inger Limburg en Lucie van Rooijen – Nieuw Amsterdam – 327 blz.
Kurt Palka is de auteur van o.a. Clara, waarvoor hij The Hammet literatuurprijs won. Hij was verslaggever tijdens de Vietnamoorlog en schreef voor Canadese en Amerikaanse kranten. De pianobouwer is zijn zesde roman en de eerste die in het Nederlands is vertaald.
De pianobouwer gaat over Hélène Giroux die in 1930 in een luxe auto arriveert in het Canadese dorpje St. Homais. Ze loopt de kerk binnen en ziet daar een Molnarpiano staan en begint te spelen. Voor de Eerste Wereldoorlog was ze de eigenaar van de Molnar pianofabriek in Noord-Frankrijk. Al snel wordt haar gevraagd te spelen tijdens de kerkdiensten en de leiding te nemen over het kerkkoor. Woonruimte is ook al gauw gevonden en ze doet haar best contact met de bewoners te krijgen.
Enkelen van hen koesteren argwaan jegens haar. Ze lijken gelijk te krijgen wanneer Hélène aangeklaagd wordt voor moord. Dit is de tweede maal voor dezelfde misdaad. De eerste maal werd ze ontslagen van rechtsvervolging, maar omdat er nieuwe feiten boven water zijn gekomen, wordt ze weer gearresteerd. Ze krijgt huisarrest en moet in haar woning blijven tot aan de rechtszaak. Tijdens de rechtszitting en door middel van de nodige flashbacks wordt het verhaal verteld van haar leven en haar geheimen.
De afbeelding op de cover laat een dame zien die niet helemaal zichtbaar is. Dit is kenmerkend voor de hoofdpersoon die als vreemde het dorpje binnen komt, een persoon die zich niet helemaal bloot kan geven vanwege het geheim wat ze met zich meedraagt.
In 29 korte hoofdstukken wordt haar verhaal verteld op een realistische, bijna journalistieke wijze. De hoofdpersoon wordt goed neergezet, genoeg uitgediept en door middel van flashbacks kom je er langzaam achter wat er allemaal is gebeurd en waarom ze naar St.Homais is gevlucht. Verder geeft het een heel mooi beeld van het leven, met name voor een zelfstandige vrouw, in de periode rond de Eerste Wereldoorlog. Doordat het verhaal zich wisselend afspeelt in heden en verleden is er een prettige spanningsopbouw. De uiteindelijke moord had mij verrast (het wie, wat, waar) en als lezer heb je daar totaal geen idee van bij het starten van de roman. Ook is de moord meer een soort bijzaak, vandaar dat het geen thriller is, maar een mooie roman die ontroert, boeit en heerlijk weg leest.
