Prentenboek met goede bedoelingen
Hup, Peter! Hup! – Brett Preiss – Illustraties: Mariëlla van de Beek – Levendig Uitgevers – 23 blz.
Het idee voor dit boek kreeg schoolmeester en schrijver Brett Preiss toen hij een jongen in de klas kreeg met één arm. De jongen vond zijn plek in de groep, maar tijdens de pauzes hield hij zich afzijdig. Hij was dol op het kijken naar voetbal, maar zei dat hij nog nooit echt had gevoetbald. Brett Preiss haalde een voetbal voor hem, de jongen ontpopte zich tot een goede voetballer en ontdekte dat hij ondanks zijn ene arm ook ergens in kon uitblinken. Brett Preiss zegt hierover: “Mijn droom is om dit verhaal met zoveel mogelijk kinderen te delen, zodat ook zij uitstijgen boven elke beperking, klein of groot, en te geloven dat alles mogelijk is, als je er helemaal voor gaat.”
Je kunt natuurlijk wel geloven dat alles mogelijk is, als je er helemaal voor gaat, maar dat geloof resulteert niet altijd in het gewenste resultaat. Stel dat de jongen helemaal niet goed leerde voetballen, wat dan? Was hij dan niet geaccepteerd, was hij dan aan de zijlijn blijven staan? Was hij dan een mislukkeling geweest?
In Hup, Peter! Hup! is de pelikaan Peter de hoofdpersoon. Hij heeft maar één vleugel. Hij is weliswaar een pelikaan, maar hij gedraagt zich bijna als een mens. Hij gaat naar school en gaat voetballen. Maar hij heeft nog wel wat pelikaanachtige trekken, graag duikt hij naar vis, wat hem kennelijk wel goed afgaat. Hij zou ook zo graag willen vliegen. Peter wordt gepest door zijn schoolgenootjes, totdat hij zich ontpopt tot een goede voetballer, dan willen de andere pelikaantjes ineens zijn vrienden zijn. Hier wringt de schoen. Iemand die niets bijzonders kan, zou dus niet worden geaccepteerd door anderen? Zijn schoolgenootjes omarmen Peter niet omdat hij gewoon een leuke, lieve pelikaan met één vleugel is, maar vanwege zijn talent als voetballer. Als je wint heb je vrienden, maar zijn dat wel de vrienden die je wilt?
Ook tekstueel is er wel wat aan te merken op dit boek. Er is weinig tekst, maar er zitten toch nogal wat overbodige herhalingen in.
“Arme Peter Pelikaan. Hij is verdrietig.
Peter is een bedroefde vogel. Hij is anders dan andere vogels. Peter is geboren met maar één vleugel. Hij heeft verder alles hoor. Glanzende witte veren. Een grote oranje snavel waarmee hij heel goed vissen kan vangen. Maar Peter heeft maar één vleugel. Peter Pelikaan kan niet vliegen…”
Overigens gebruiken pelikanen hun vleugels ook om onder water vooruit te komen, en met één vleugel is dat echt lastig. Ik vroeg me af waarom Preiss heeft gekozen voor een pelikaan, die hier niet zo bekend is. Waarom bijvoorbeeld geen meeuw?
Een voordeel van de pelikaan is wel dat illustratrice Mariëlla van de Beek zich lekker kon uitleven in het tekenen van een zee vol kleurige tropische vissen. De prachtige illustraties die steeds twee pagina’s beslaan, bevatten voornamelijk pelikanen, maar in een droom laat Van de Beek Peter boven enkele andere dieren vliegen, een beer, twee berggeiten en een roodborstje en dat is fijn voor de afwisseling. Van de Beek slaagt er goed in de gelaatsuitdrukkingen van de dieren weer te geven. Leuk is het roodborstje dat op elke tekening terugkeert en Peter in de gaten houdt en hem soms aanmoedigt.
Achterin het boek staat nog het achtergrondverhaal over de jongen met één arm, tips om activiteiten in de klas met het boek te doen en twee pagina’s over mindfullness die Brett Preiss gebruikt bij de kinderen in de klas.
Hup Peter! Hup! is een boek dat geen goed signaal afgeeft naar kinderen. Ze zouden het idee kunnen krijgen dat ze alleen geaccepteerd worden als ze iets ‘bijzonders’ kunnen en dat zou jammer zijn. Hup, Peter! Hup! is een prentenboek dat met de beste bedoelingen is geschreven, maar dat maakt het nog niet tot een goed boek.
Beste heer Feller,
Met verbazing lees ik u recensie van het boek “Hup Peter Hup”, wat een negativiteit om zo’n leuk boek. Mijn zoontje vind het boek erg leuk en ik zou het zo kado geven aan kinderen in de familie en vrienden. Ik vind het super hoe de schrijver heeft geprobeerd om duidelijk te maken dat iedereen speciale talenten heeft, en hoe ze er ook uit mogen zien of wat er ook fysiek mis mag zijn, dit niet uitmaakt want we zijn allemaal bijzonder. Ik snap ook niet waarom het een probleem is dat de pelikaan zich als een mens gedraagt, en vraag me af of u weleens kinderboeken leest?? Het komt nl heel vaak voor dat dieren in boeken en films zich als mensen gedragen. Ik ben het eens met vele andere positieve reacties en ben zeker van plan om het boek aan de juf van mijn zoon te geven als kado voor het eind van het jaar. Ook de ideeën aan het eind van het boek zijn erg handig. Ik hoop dat niet veel mensen zich aantrekken van u recensie en het boek eerst zelf (voor)lezen voordat ze een oordeel vellen, want dan weet ik zeker dat ze het net zo leuk vinden als wij!!
Met hartelijke groet,
Nicole
Beste heer Feller,
Ik was erg verbaasd over uw zure recensie. Spijkers op laag water zoeken noem ik dit. De meeste kinderen weten toch wel wat een pelikaan is en anders weten ze dat nu.
Uw verwijt dat de pelikaan menselijke trekjes vertoont begrijp ik ook niet. Disney o.a. doet niet anders.
De opmerking dat dit boek een slecht signaal afgeeft vind ik helemaal kwalijk. Het benadert ‘anders zijn’ juist op een positieve manier. Het geeft kinderen die anders zijn een positieve boost en het kweekt begrip voor kinderen die anders zijn bij ‘normale’ kinderen.
Dat is ook de bedoeling van dit boek.
Daarbij vind ik de tips achterin het boek zeer nuttig en waardevol.
Ik heb het samen met mijn kleindochter gelezen en zij vond het een prachtig verhaal. En dat is de bedoeling van de schrijver. Mijns inziens is hij daar volledig in geslaagd.
Met groet,
Carolien
Freelance Redacteur
Beste Pieter,
Ik heb “Hup Peter Hup” deze week voorgelezen aan mijn groep 3. Ze vonden het een leuk verhaal en belangrijker nog, ze konden zich erin verplaatsen. Voor de kinderen is het niet belangrijk of je iets goed kunt of niet. Het is belangrijk dat ze samen kunnen spelen. Erbij horen. Peter in het verhaal heeft deze aansluiting niet. Hij kan geen vriendjes maken omdat hij het zelfvertrouwen mist dit contact te maken, met een activiteit mee te doen.
Ik ben verbaasd te lezen dat u zoveel nadruk legt op het goed kunnen van dingen. Alsof het uit maakt dat Peter goed kan voetballen. Het gaat erom dat Peter het zelfvertrouwen heeft mee te doen. Vriendjes te maken. Of dit nu met voetballen is, biljarten of zwemmen. Hij komt erachter dat hij goed kan voetballen. Dit geeft hem het zelfvertrouwen mee te doen. Het idee is kinderen hun kwaliteiten te laten herkennen, of dit nu met tekenen, rennen, zwemmen of voetballen is.
Het maakt daarnaast ook niet uit of Peter een pelikaan, duif of meeuw is. Dieren worden in kinderboeken vaak gebruikt om een boodschap over te brengen. Als ik de boeken bekijk die u geschreven heeft is dit ook het geval. Mij hoor je ook niet over een cavia, of dat het beter een muis had kunnen zijn. Je hoort niemand over het feit dat Nijntje een konijn is en niet een koe, ondanks dat er heel veel koeen zijn in Nederland.
Wat de kinderen “leren” van dit boek is dat iedereen mee mag doen. Dat het niet uitmaakt hoe je er uitziet, iedereen is goed in iets en hoort erbij. Het is teleurstellend dat u deze betekenis er niet uit kunt halen.
“Hup Peter Hup” gaf het juiste signaal af naar de kinderen in mijn klas en ik ga dit boek in de toekomst gebruiken in mijn andere groepen.
Vriendelijke groet,
Misha