Meer dan een thriller
Arizona Blues – Elvin Post – Ambo/Anthos – 355 blz.
“Eindelijk”, verzuchtten de liefhebbers van de boeken van Elvin Post. Het heeft sinds zijn laatste thriller Dame Blanche maar liefst vijf jaar geduurd voordat zijn nieuwe roman Arizona Blues het levenslicht zag. Mijn typering ‘roman’ is niet toevallig, maar eigenlijk zou ik moeten zeggen: een visionaire roman ingebed in een misdaadroman. Post laat zien dat er mensen zijn die de normale wereld anders zien. Gerald Treadway gelooft er heilig in dat hij door een UFO is ontvoerd. Teddy Maldonado ziet niets in de normale manier van geld verdienen, hij neemt het van anderen af en schuwt daarbij zelfs geen moord. Door deze twee zaken zo naadloos in elkaar te schuiven, heeft de auteur alweer zijn naam en faam waargemaakt. Het verhaal rond Teddy getuigt van zijn kunde als plotbouwer. Het is realistisch en rauw, verlucht door de typering van zijn naïeve vriendin Peggy Sue. Treadway echter is gebaseerd op een reële persoon: Travis Walton, die beweert in 1975 door een UFO te zijn ontvoerd. Hij heeft er een boek over geschreven en het werd verfilmd, beide onder de titel Fire in the Sky. Post heeft hier kennelijk veel onderzoek naar gepleegd, want er worden duidelijk non-fictie elementen beschreven.
Teddy Maldonado (scheldnaam voor lelijke of domme persoon in het Spaans) bereidt samen met zijn vriendin Peggy Sue Arquette (betekent schattig, charmant) een lugubere misdaad voor. Het is de bedoeling Gerald Treadway van zijn geld af te helpen, dat hij heeft verdiend met zijn boek en film Journey into the Unknown over zijn UFO-abductie. Peggy Sue moet met hem aanpappen en trouwen. Dan zal Teddy hem laten vermoorden door Nixon Purvis, zodat zij al zijn activa zal erven. Om te beginnen klopt ze aan bij Treadway Home, het tehuis voor andere UFO-abductees – er wordt daar voortdurend gedemonstreerd door fanatieke gelovigen. Gerald kent haar van vroeger, maar prikt door haar ontvoeringverhaal heen. Toch lijkt hij iets voor haar te voelen. Dan slaat Nixon Purvis (een huurmoordenaar) de instructies van Teddy in de wind en begeeft zich naar Treadway Home.
Ongeveer terzelfder tijd heeft Karen Hart, journaliste bij de New York Times, na het horen van een harde knal en daarna motoruitval, haar Camaro in de berm gezet en wacht op hulp, maar het is midden in de nacht. Gelukkig verschijnt er een reddende engel in de persoon van George Witmer, die haar meeneemt naar Snowflake, een dorpje van nog geen zesduizend inwoners, een twintig kilometer verderop. Haar auto komt ter reparatie terecht bij de garage van Ethan Quinn, die later meer dan warme gevoelens voor Karen begint te krijgen. De vrouw van George is een fan van Karen, wegens haar artikelen over meestal vreemde en bizarre onderwerpen. Daar krijgt zij voor het eerst te horen over Gerald Treadway en besluit te proberen een interview bij hem los te peuteren. Gerald staat een interview toe en maakt een afspraak. Karen is daarom op weg naar Treadway Home.
Nu zijn de verhalen en diverse personages samengekomen. Dan vindt daar een bloederig incident plaats… Als ik verder zou vertellen neem ik door spoilers de spanning weg, dus zult u zelf verder moeten lezen, wat ik u van harte aan kan bevelen.
Dat Elvin Post als eerste Nederlander een ontvoering met een UFO in een thriller verwerkt is m.i. uniek. Hij heeft zich daarbij gebaseerd op uitgebreid onderzoek op het internet, wat hij daarbij tegenkwam waren o.a. Louis Theroux’s Weird Weekends (aflevering twee), het verhaal van de gouverneur van Arizona (700 getuigen die een UFO hebben gezien) en het relaas van Steve Pierce die getuige was van de ontvoering van Travis Walton. Is de auteur nu zelf UFO-believer geworden? Nee, maar hij heeft wel gezegd: “Ik sluit niet uit dat we niet alleen zijn…”.
Niet alles is gebaseerd of non-fictie: een tehuis als Treadway Home heeft nooit bestaan. Jammer is dat hij niet vertelt wat er gebeurt met een UFO-abductee. Misschien heeft hij het boek van Kim Carlsberg, Beyond My Wildest Dreams (Santa Fee, 1995), gemist. Hij had nog een stukje mysterie aan zijn verhaal kunnen toevoegen.
Ook de romantiek speelt een grote rol in het boek. Peggy Sue met haar moeilijke verleden in relatie tot Gerald Treadway en haar vriendin Macy; de relatie van Karen met Chuck, thuis in New York, en haar nieuwe relatie met Ethan. Het resulteert allemaal in de levensechtheid van de personages, waarin we een stukje ontwikkeling zien. Post voorkomt dat er te weinig overblijft voor de lezer om zelf in te vullen.
Door het hele boek heen hebben we te maken met een alleswetende verteller in de derde persoon. Voortdurend wisselt Post van perspectief door het te verleggen naar één van zijn protagonisten, waarbij er veel ruimte is voor sprankelende dialogen.
De verschillende onderdelen in het verhaal met de bijbehorende plotwendingen (een specialisme van de auteur) zorgen er voor dat je telkens wilt weten hoe het verder verloopt. Moeilijk weg te leggen!
Wie niet bang is voor enigszins absurde fragmenten (een voorliefde van Karen en de auteur) vindt in dit boek alles om het met veel genoegen te lezen.
Elvin Post won met zijn debuut Groene vrijdag (2004), als jongste schrijver tot nu de Gouden Strop. Daarvoor was hij stagiair bij het literaire agentschap Ralph Vicinanza in New York en hij publiceerde recensies van voornamelijk thrillers voor het AD. Dat bracht hem op het idee ze ook zelf te schrijven. Twee jaar later kwam hij met zijn tweede boek Vals beeld. Dat behaalde een nominatie voor dezelfde prijs. Beide werken kregen ook een nominatie bij onze zuiderburen voor de Diamanten Kogel. Arizona Blues is zijn zesde thriller. Behalve dit laatste boek en Vals beeld (Boston), spelen al zijn boeken zich in New York af. Hij is de zoon van Jacques Post die ook thrillers schreef. Zelf is hij gehuwd en heeft twee kinderen.
Kees de Kievid
