Hoe ga je om met schuldgevoel?

Het smalle pad van de liefde – Vonne van der Meer – Atlas Contact – 218 blz.

Floris en Françoise vormen een gezin met hun kinderen Lucie, Dédé en Björn. Ze wonen nog in Nederland als Björn dodelijk verongelukt aan het strand waar Floris aan het surfen is. Françoise is daar naartoe gegaan om Floris op te halen, omdat hij te laat is voor een afspraak. Het blijft onuitgesproken, maar Floris voelt zich schuldig aan het ongeluk en hij voelt dat Françoise hem ook schuldig acht. Als hij op tijd was geweest, was Françoise niet gekomen en had de wind geen vat gekregen op de buggy, waardoor de kleine Björn te pletter sloeg tegen de pier. Enige tijd na deze dramatische gebeurtenis verhuizen ze naar de Auvergne in Frankrijk, Françoises geboorteland.

Jaren later ontmoeten ze op een bruiloft Pieter en May. Zij hebben samen een dochter, Merel. Pieter is gescheiden en uit dat eerdere huwelijk heeft hij een zoon, Tijmen. Het klikt goed tussen de vier volwassenen en er ontstaat een vriendschap. Pieter en May weten van de dood van Björn, maar kennen de ware toedracht van het ongeluk niet.
De twee echtparen en hun kinderen brengen de zomervakanties door in het huis in de Auvergne. Dat gaat jaren vlekkeloos. Iedereen heeft het naar zijn zin, maar dan worden Floris en May verliefd op elkaar.

Drie hoofdlijnen heeft Vonne van der Meer verweven in dit boek. De verwerking van de dood van Björn, de verhouding tussen Floris en May die alles onder druk zet en de lijn van het geloof.

Tijdens de laatste vakantie hebben Dédé en Merel een kleine kapel gebouwd ter nagedachtenis aan Björn. Tijdens de inwijding van het kapelletje weet niemand precies wat te doen. Uiteindelijk spreekt Floris een gebed in het Engels uit, de songtekst Tears in heaven van Eric Clapton.
Would you know my name
If I saw you in heaven?
Would it be the same
If I saw you in heaven?
I must be strong and carry on
‘Cause I know I don’t belong here in heaven.

May, die na terugkeer in Nederland geestelijk nogal in de knoop raakt door haar overspel, denkt dat voor haar het geloof en bidden een uitkomst zou kunnen zijn. Ze legt contact met een non, Heleen. Ze houden gesprekken en Heleen leert May bidden en geeft haar wat boeken om zich in het geloof te verdiepen.
Volgens de flaptekst is dit een van de “zeldzame boeken waarin van binnenuit een religieus ontwaken wordt verbeeld.”
Dat “religieuze ontwaken” is inderdaad een lijn in het boek. Zoiets kun je alleen goed beschrijven als je veel met mensen hebt gesproken die iets dergelijks hebben meegemaakt of, zoals in dit geval, het zelf hebt meegemaakt, want daar ga ik vanuit, omdat Van der Meer zelf een jaar of twintig geleden zich bekeerde tot het Rooms Katholieke geloof. Maar ik vind het er nogal met de haren bijgesleept.

Ik heb lang moeten nadenken over wat ik zou zeggen over Het smalle pad van de liefde. Dat Van der Meer kan schrijven, staat buiten kijf. Het verschuivend perspectief van Floris en Françoise, naar Floris en May en tenslotte naar Pieter en May zorgt ervoor dat je geen van de personages echt goed leert kennen. Interessanter was geweest om bij Floris te blijven en zijn innerlijke strijd te volgen. Vooral het stuk waarin wordt gesuggereerd dat Floris een verhouding zou hebben met een Engelse vrouw is nogal doorzichtig.
Van der Meer is een meester in het beschrijven van verhoudingen tussen mannen en vrouwen. Ze heeft een scherp oog voor details. Haar taalgebruik is nooit ingewikkeld en aan mooischrijverij doet ze niet, maar door de gekozen constructie komt het verhaal toch niet helemaal uit de verf.

Pieter Feller