Een vervolg op een klassieker
De sneeuwman en de sneeuwhond – Hilary Audus en Joanna Harrison – Vertaald door Mascha de Vries – Rubinstein – 32 blz.
Dit boek is gebaseerd op De sneeuwman van Raymond Briggs dat al sinds 1978 vele (kinder)harten heeft veroverd. Het prentenboek, zonder tekst, vertelt aan de hand van prachtige tekeningen het verhaal van een jongetje dat een sneeuwman maakt die op een nacht tot leven komt en met wie hij een wonderbaarlijk avontuur beleeft.
Nu is er dus een vervolg: De sneeuwman en de sneeuwhond, wederom een hartverwarmend prentenboek, mét tekst dit keer en iets gemoderniseerde maar evenzo prachtige en warme illustraties, getrouw aan de originele tekeningen van Raymond Briggs.
“Wat is dit, dacht Billy, toen hij op een oude schoenendoos stuitte. In de doos vond hij een stoffige oude hoed, wat stukjes houtskool, een gerimpelde mandarijn en een aftandse groene sjaal. Toen Billy de sjaal uitvouwde, viel er een oude foto uit…”
Billy is met zijn ouders en zijn oude hond verhuisd. Al gauw sterft zijn hond, waar Billy veel verdriet van heeft. Hij schrijft die winter een brief met daarin zijn grootste wens aan de Kerstman. Op het moment dat hij die brief naar beneden wil brengen struikelt hij over een losse plank en vindt een oude schoenendoos. Op een foto die hij daarin vindt ziet hij een jongen met een hele mooie sneeuwman en Billy besluit er net zo een te gaan maken. Naast een sneeuwman maakt hij ook een sneeuwhond. Die nacht wordt Billy wakker van geblaf in de tuin: de sneeuwman en de sneeuwhond zijn tot leven gekomen! Billy beleeft een magisch avontuur met de twee…
De sneeuwman en de sneeuwhond is naar mijn mening een waardig vervolg op De sneeuwman, weer een prentenboek waar jong en oud verliefd op zullen worden, een verhaal wat nog jaren mee kan. Warm, liefdevol, fantasierijk en zelfs zorgend voor een brok(je) in de keel. Hopelijk komt er ook van dit Sneeuwman boek een Nederlandse dvd uit zodat we net als bij De sneeuwman het verhaal niet alleen in ons hoofd tot leven zien komen maar ook op televisie.
Het nieuwe Sneeuwmanboek valt mij erg tegen. De tekeningen zijn wel mooi en sfeervol, maar minder verfijnd dan in het Briggs-boek. Maar waar ik werkelijk over val is de tekst. Net niet lekker lopende zinnen, een wat mager verhaal en woorden als ‘stuitte’, ‘uitvouwde’, ‘aftands’, ‘ontzettend’ en ‘opwindends’. Het kan aan de vertaling liggen, maar ik vrees dat ook de oorspronkelijke tekst houterig is en dat deze al te letterlijk vertaald is.
Jammer, want de oorspronkelijk Sneeuwman is zo mooi, ik verheugde me echt op dit vervolg en vond het idee van een jongetje die 30 jaar later een vergelijkbaar avontuur beleeft leuk. Misschien kan Rubinstein bij een herdruk nog reparaties uitvoeren. Ik hoop het.