Aangrijpende en sterke roman
Liften naar de hemel – Lex Paleaux – Ambo/Anthos – 312 blz.
Nog nooit las ik iets van Lex Paleaux, ik had zelfs nog nooit van hem gehoord. Na het lezen van Liften naar de hemel is dat voorgoed verleden tijd, ik wil nu alles van hem lezen.
Quintin is acht jaar wanneer hem iets vreselijks overkomt, iets dat hem voor de rest van zijn leven een trauma zal bezorgen. Hij vertelt er niemand iets over en dat maakt dat hij vanaf dat moment een andere jongen wordt. Eentje die schreeuwt, spijbelt en liegt. Zijn ouders proberen van alles, maar Quintin houdt ze af. Naarmate hij ouder wordt krijgt hij steeds meer maling aan wie dan ook, verlaat hij de school en voelt hij zich doodongelukkig en alleen. De enige troost vindt hij in de muziek van Meat Loaf.
Zijn ouders weten niet meer wat ze met hem moeten en samen met Beppe (oma) wordt besloten hem naar het ijskoude Canada te sturen, naar mensen die hetzelfde strenge geloof hebben als zijzelf. Die mensen moeten de jongen weer op het rechte pad krijgen, eerder mag hij niet naar huis.
Familie Decker
Quintin komt terecht op een boerderij bij de familie Decker, die het als hun christenplicht zien hem in hun huisgezin op te nemen. De Deckers zijn, op de kleine Ruth na, vreselijke mensen en vooral meneer Decker is een engerd die hem afbeult met idioot zwaar werk en hem dwingt elke dag de bijbel te lezen en te onthouden wat hij heeft gelezen.
… Jij gaat weer een kind van God worden, dat is mijn taak. Heb jij mij begrepen?’…
Meneer Decker vindt dat Quintin er niet aan toe is om naar school te gaan, hij moet op de boerderij en in huis allerlei klussen doen. Daarnaast wordt hij van maandag tot en met donderdag ‘uitbesteedt’ aan boer Fletcher, in het weekend is hij bij de Deckers zodat hij kan helpen met het werk en mee kan naar de kerk.
Boer Fletcher
Boer Fletcher is nog verschrikkelijker dan de Deckers. Hij is het prototype dat geestelijk mishandelt en daarvan geniet. Hij laat Quintin keihard buiten werken in de ijskoude winter en het enige dat hij kan is schreeuwen en commanderen. Toch laat Quintin zijn hoofd niet hangen, hij zet door en zal uiteindelijk op een geweldigf ludieke manier wraak nemen. Gelukkig leert Quintin tijdens de zondagse kerkdienst de oudste zoon van de dominee kennen. Omdat Mike de zoon is van de dominee mag Quintin op zaterdag met hem mee om wat leuks te doen. Mike wordt een echte vriend van hem, net als de rest van het domineesgezin. Dat gezin is hartverwarmend lief, zij brengen een beetje zonneschijn in het verhaal. Bij boer Fletcher wordt een kalfje geboren dat Quintin stiekem een naam geeft, Drum, en omdat het kalfje extra zorg nodig heeft krijgt Quintin de opdracht daarvoor te zorgen. Dat leidt tot een prachtige vriendschap tussen Drum en de jongen, iets wat hij geheim moet houden voor de boer. Hoewel boerin Fletcher het wel doorheeft, verraadt ze hem niet. Dan gebeurt er iets verschrikkelijks en slaan bij Quintin de stoppen door.
Naar huis
Quintin vlucht naar het domineesgezin waar hij liefdevol wordt opgevangen, maar hij wil naar huis. Hoewel Mike en zijn broertje dat jammer vinden, (ze hadden nog graag gehad dat Quintin met hen mee ging op vakantie), zet Quintin door en belt zijn oma of hij naar huis mag komen. Ze vraagt hem of zijn wens is uitgekomen om ergens naar toe te gaan waar hij niemand kende en of hij geleerd heeft op eigen benen te staan.
… Nee, Beppe…
… Waarom niet?…
… Omdat ik mezelf mee op reis heb genomen, beppe…
… Goed zo, jonkje. Dat betekent dat je hebt geleerd om op eigen benen te staan…
Thuis
Wanneer Quintin thuis komt, hebben zijn ouders alle schoolzaken al geregeld zodat hij zijn school kan afmaken. Maar is dat wel wat hij wil? Hij weet het zelf eigenlijk niet zo goed. Want ondanks alle narigheid, het harde werken, de enorme kou en de heimwee houdt hij nog steeds zijn mond over wat er vroeger is gebeurd. Maar zoals altijd zet hij zijn schouders eronder en gaat ervoor. En net wanneer je denkt dat hij het gaat redden, gebeurt er iets dat hem als een mokerslag raakt. Een mokerslag die hem doet verzuipen in een tsunami van woede en een verdriet dat niet in woorden is uit te drukken.
Ik betrapte mezelf erop dat ik ‘O, nee, o, nee,’ riep terwijl de tranen over mijn wangen rolden.
De auteur
Lex Paleaux is een auteur die ik niet zal vergeten. Hij is een auteur die de lezer vanaf de eerste pagina vastpakt en pas na de laatste letter loslaat. Zijn personages kruipen (allemaal, ook de rotzakken) onder de huid en Quintin wil je het liefst omarmen, hem gun je de hele wereld. Daarbij weet de auteur het ruige landschap en de kou van Canada zo beeldend te beschrijven dat je het voor je kunt zien. Pas na het lezen van Liften naar de hemel kwam ik erachter dat de auteur een groot deel uit zijn eigen leven verwerkt in dit boek. Ik ben er stil van.
Boek bestellen!
