Bijzonder verhaal over een bijzondere man
De laatste getuige – Frank Krake – Achtbaan – 390 blz.
Frank Krake is een succesvol zakenman en veelgevraagd spreker. Na een lezing over zijn vorige boek, Menthol, raakte hij in gesprek met Wim Aloserij en dat inspireerde hem tot het schrijven van dit verhaal. Vele afspraken en gesprekken zouden volgen om het levensverhaal van Wim Aloserij zo goed mogelijk op papier te krijgen. Dit vergde de nodige research in archieven, maar ook het bezoeken van de historische plaatsen waar het verhaal zich afspeelt. Het resultaat mag er zijn. Een zeer uitgebreid naslagwerk, een levensverhaal en tegelijkertijd een geschiedenis die verteld mag en moet worden.
Na een mooi voorwoord van Sybrand van Haersma Buma (Fractievoorzitter CDA in de Tweede Kamer), wiens opa ook, net als Wim Aloserij, in kamp Amersfoort heeft gezeten, volgt het verhaal van Wim. Een chronologische vertelling met name over de periode van 1932 tot 1959. Daar waar de Tweede Wereldoorlog begint en de nasleep ervan.
Na een korte beschrijving van zijn niet al te makkelijke jeugd (hij heeft een gewelddadige stiefvader ) krijgt Wim het bericht dat hij zich moest melden voor de Arbeitseinsatz in Duitsland, het is 1943. Een roerige tijd volgde. Hij duikt onder bij een boer die een speciale kist onder de grond heeft gemaakt die maanden zijn slaapplaats zal zijn. Na een razzia komt hij in een Gestapogevangenis en vervolgens in kamp Amersfoort. Enkele weken later volgt er transport naar Duitsland waar hij dwangarbeid verricht in de concentratiekampen Husum en Neuengamme. Aan het einde van de oorlog komt hij terecht op het schip Cap Arcona. De RAF bombardeert meerderde schepen en er verongelukken 7000 gevangenen. Ook deze ramp overleeft Wim Aloserij. Een man die veel heeft moeten doorstaan en nu op zijn vierennegentigste dit verhaal met ons kan delen.
Het verhaal is zeer toegankelijk geschreven met eenvoudig taalgebruik. Hierdoor is het zeer laagdrempelig en zouden ook veel jongeren dit boek kunnen lezen om een beeld te krijgen van een van de donkerste perioden uit onze geschiedenis. De vele foto’s van mensen, plaatsen en zaken als bijvoorbeeld voedselbonnen, geven het verhaal een gezicht waardoor het harder bij je binnen komt. Er zijn immers al zoveel verhalen over deze tijd verschenen, maar de een heeft meer impact op de lezer dan de ander. Naast het persoonlijke verhaal, wat veel gruwelijke details kent, zoals bijvoorbeeld de zinloze dwangarbeid waarbij men soms letterlijk dood neerviel, wordt onderbouwd met foto’s, tekeningen en feiten waardoor dit onder de categorie met veel impact valt. Soms las ik gewoon met kippenvel verder, mij afvragend hoe zoiets heeft kunnen gebeuren.
Door het verhaal heb je het idee dat je Wim Aloserij persoonlijk hebt leren kennen als een bijzondere, sterke man met een bijzonder verhaal. Een verhaal waarvan ik blij ben dat hij het met ons heeft willen delen.
