Geraffineerde thriller
Duivelspact – Loes den Hollander – Karakter – 298 blz.
Loes den Hollander schrijft al vanaf het moment dat ze kon lezen. Aanvankelijk poëzie, later columns, daarna verhalen en ten slotte haar eerste boek. Toch kwam het nooit in haar op om van schrijven haar beroep te maken, haar carrière in de gezondheidszorg was belangrijker. Dat veranderde toen ze in 2001 een verhalenwedstrijd won. Vanaf dat moment kreeg ze een lading aan inspiratie en ideeën. Toen ze in 2006 haar carrière als directeur van een gezondheidszorginstelling beëindigde, vond ze vrijwel tegelijk een uitgever voor Vrijdag, haar eerste literaire thriller. Daarna volgde al snel het zinderende Zwanenzang en sindsdien is schrijven haar voornaamste bezigheid.
Marijn stond voor de mooiste dag van haar leven tot een dramatisch ongeval hier abrupt een einde aan maakte. Maar het leven gaat verder en het lukt haar om deze zwarte dag te verwerken en het een plaats te geven. Dan komt ze in contact met iemand die haar iets vertelt waardoor alles in een ander daglicht wordt geplaatst. Ze staat voor een tweesprong en moet een keuze maken. Kiest ze voor wraak of vergeving?
‘Hij wist dat hij moest remmen, maar ook dat het overal te laat voor was.”
Duivelspact begint met een cursief geschreven gedeelte. Nu nog niet te begrijpen maar dat komt later. 6 mei 2010, de zwartste dag uit het leven van Marijn, en de beschrijving hiervan hakt er even goed in. Vandaar uit wordt het verhaal afgewisseld door hoofdstukken en stukken voorzien van een datum. Vanuit een wisselend perspectief waarvan de gedeeltes voorzien van datum grotendeels toebehoren aan Marijn.
Arjan, Remco en Belinda. Al jaren bevriend en net als Marijn hebben ze vijf jaar geleden iets verschrikkelijks meegemaakt. Maar er is een afspraak dat hier niet meer over gepraat wordt, terugdraaien kunnen ze het niet en zij moeten ook verder met hun leven. Maar dan gebeuren er dingen in hun leven, die hun terugwerpen naar vijf jaar terug en die ervoor zorgen dat de schuldgevoelens weer hoog op komen zetten. Marijn haar aandeel in de gebeurtenissen en het verband tussen haar en Arjan, Remco en Belinda lijkt duidelijk te zijn.
Gewone mensen, zoals jij en ik, in een setting zetten die voor de levens van deze mensen verschrikkelijke gevolgen heeft, daar is Loes een kei in. Ook in Duivelspact weet ze de karakters weer heel sterk neer te zetten en je het gevoel te geven dat je er heel dicht bij staat. Karakters met herkenbare levens. De psychologie achter dit verhaal is goed uitgewerkt, laat je in de huid van Marijn kruipen en maakt zelfs haar motieven begrijpelijk. In eerste instantie zal je in dit boek geen hoog spanningsniveau vinden maar daarentegen een hele mooi, gedempte, onderhuidse spanning. Daarnaast krijg je dingen te lezen die je laten gruwelen en medeleven te krijgen voor Marijn, ondanks dat wat zij doet niet goed te keuren is.
“En iedere keer als het gebeurde moest ik zweren niets tegen mijn vader te zeggen vanwege de verspilling van het water.”
De auteur laat je geloven in een verhaal waarvan je denkt wel te weten hoe het zit. Alleen hierin kun je wel eens compleet verrast worden. De aaneengeschakelde gebeurtenissen blijven fascineren en laten gissen naar de plot en de ontknoping. Er lijkt wat voorspelbaarheid te zijn, maar toen de plot eenmaal duidelijk werd en de ontknoping een feit, stond ik toch even versteld. Loes heeft mij iets doen geloven dat door onvoorziene wendingen helemaal op zijn kop kwam te staan. Weer fantastisch gedaan!
