Interview Hanneke Hendrix

Hanneke Hendrix (1980) schreef voor Literair Productiehuis Wintertuin, Passionate Magazine en festivals als Into The Great Wide Open en Lowlands. Voor de HoorSpelFabriek werkte ze mee aan hoorspelen voor de NTR en BNN. Met haar debuut De verjaardagen schreef ze een stilistisch sterke en humoristische, rijke roman. De verjaardagen is inmiddels genomineerd voor de Academica Literatuurprijs. Hier kun je stemmen op je favoriete genomineerde. Een tweede nominatie kreeg De verjaardagen voor de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs. Hier kun je stemmen op de DJP!

Wilde je als kind al schrijver worden of juist iets heel anders?

Ik scheef vooral veel dagboek. En zo rond mijn zeventiende hele slechte gedichten in het Engels. Maar ik was wel altijd al erg geïnteresseerd in toneel, boeken en films.

Las je veel en welke boeken zijn je bijgebleven?

Ik las de hele bibliotheek uit. Het liefst Roald Dahl en Guus Kuijer. Maar wat me het meeste bij is gebleven is toen ik op mijn twaalfde De Verborgen Geschiedenis van Donna Tart las, omdat het Kerst was en al mijn boeken op waren. Dat was voor het eerst dat ik dacht: O, dus dit is nou een volwassenenboek. Ik vond het fantastisch want ik begreep er helemaal niks van.

Op welke leeftijd schreef je je eerste verhaal of gedicht en weet je nog waar het over ging?

Mijn eerste echte kortverhaal ging over een vrouw die opgesloten zat in een kelder. Een soort van Isabelle van Tessa de Loo, waarin de ene vrouw de andere vrouw probeert vet te mesten. Ik was toen achttien.

Hoe kwam je op het idee omDe verjaardagen te schrijven en vond je gemakkelijk een uitgever?

Eigenlijk kwam ik al veel bij de Geus over de vloer toen ik besloot De verjaardagen te gaan schrijven. Ik kwam daar terecht omdat iemand van een andere uitgeverij mijn weblog had opgemerkt, waarna ik eindelijk genoeg moed had om bij de Geus langs te gaan. Want ik heb De Geus altijd een erg mooi fonds vinden hebben.

Hoe lang heb je erover gedaan en wie heeft als eerste je script gelezen?

De uitgever en mijn redacteur hebben als eerste mijn script gelezen. Ik ben erg neurotisch wat dat betreft en ik durf pas mensen dingen te laten lezen als ik zelf weet wat ik wil. Als ik naar tevredenheid een eerste ruwe versie heb. Ik heb twee jaar over De verjaardagen gedaan.

Op zijn vijftiende verjaardag vertellen Sjef en Marie de waarheid over Boris’ achtergrond. Alleen laten ze de verkrachting van Marie weg. Waarom vertellen ze daar niet over?

Ik wilde met De verjaardagen ondermeer het gegeven uitwerken dat mensen dingen met de beste bedoelingen doen, die grootse gevolgen hebben. Dat goed willen en positief denken helemaal geen invloed heeft op of iets goed of slecht gaat. Marie en Sjef besloten dat dit de beste strategie zou zijn: hem het pas vertellen als hij oud genoeg is om het te snappen en verder alle gruwelijke dingen buiten beschouwing laten. Mensen denken vaak dat je de ander tegen ongeluk kunt beschermen, maar het tegendeel is vaak waar. Alles gebeurt maar, ondanks jezelf.

Ken je iemand die Epidermolysis bullosa heeft en waarom heeft Lies deze ziekte?

Ik ken iemand met die ziekte, ja, al heeft deze vrouw gelukkig een wat mildere vorm dan Lies. Ik koos deze aandoening omdat ik dat dé metafoor vond voor het gegeven dat je als mens altijd alleen in je hoofd zit, en dat ieder mens helemaal alleen is. Het lichamelijke is eigenlijk het enige dat je als mens hebt, om écht wezenlijk contact te hebben. En ik vond het interessant om zelfs dat weg te laten en daarmee het eenzaamheidsbeginsel helemaal tot het einde door te voeren.

Je beschrijft de bekrompenheid en de sociale controle van het dorp heel goed. Ken je die uit eigen ervaring?

Ik kom uit een echt dorp. En ik heb dat ook altijd als erg beklemmend ervaren. Maar dat ligt net zo goed aan mijzelf als aan dat dorp. Een dorp heeft ook goeie dingen.

In het nawoord zeg je dat je het boek schreef in café De Blaauwe Hand. Waarom daar? Werd je niet steeds afgeleid door de bezoekers?

Ik zit daar meestal op de bovenverdieping, als die nog gesloten is. Er is daar geen internet, en mijn smartphone leg ik dan in de keuken bij de kok die dan gaat mopperen als ik stiekem kom twitteren. Dat werkt voor mij heel goed. Daarbij hebben we in de kroeg goeie koffie en lekkere hapjes, dus ja: wat wil je nog meer op “kantoor”?
Soms is de bovenverdieping wel open of soms zit ik gewoon met m’n laptop aan de bar tussen de borrelende mensen. Maar ik kan me altijd erg goed afsluiten van geroezemoes. Ik vind het zelfs fijn.

Tijdens het schrijven dronk je veel koffie en wijn. Koffie kan ik begrijpen, maar is het handig om alcohol te drinken tijdens het schrijven?

Ik drink maximaal twee alcoholische eenheden tijdens het schrijven, want anders gaat de kwaliteit per glas achteruit, haha.

Wat vind je het leukst aan schrijven en wat vervelend?

Ik hou van de vrijheid die ik heb als schrijver. Ik kan overal schrijven, zit niet vast aan locaties of machines of een studio of andere mensen. Ik hou van het creatieve proces en van het verzinnen en creëren, maar dat is ook meteen het vervelende. Want er zijn zoveel keuzes te maken en je weet de helft van de tijd niet of dat wat je aan het doen bent wel hout snijdt. Ik heb echt moeten accepteren dat die onzekerheid bij mijn scheppingsproces hoort. Ik probeer die stem ook te negeren, de stem die zegt dat het een slecht boek gaat worden en dan iedereen me uit gaat lachen.

Had je een schema toen je begon met schrijven of werk je op intuïtie?

In de eerste versie werk ik voornamelijk op intuïtie. Ik heb wel al een idee waar het heen moet en wat ik wil dat het uitdraagt. En als ik genoeg materiaal heb, naar mijn gevoel, ga ik de plot helemaal uitwerken. Dan ga ik schaven en alle radertjes op elkaar afstellen. Dat laatste vind ik het leukste om te doen.

Ben je alweer bezig met een volgend boek? Zo ja, kun je een tipje van de sluier oplichten?

Ik ben bezig met mijn tweede roman, maar zoals ik al zei: ik ben erg neurotisch, en durf pas iets te laten lezen aan iemand als ik een eerste versie af heb.

Welke boeken raad je onze bezoekers aan, omdat ze grote indruk op je maakten?

Ik hou heel erg van de boeken van Jan van Mersbergen! Vooral, als Venlonaar, van Naar de overkant van de nacht.