Intriges in het Oude Egypte
De jongen achter het masker – Greet Beukenkamp – Clavis – 440 blz.
De jongen achter het masker is een historische Young adult roman die zich afspeelt in het Oude Egypte. De periode van Toetanchamon die in het boek Toetankhamon genoemd wordt. Hij was farao tijdens de 18e Dynastie. Oorspronkelijk was zijn naam Toetanchaton maar dat werd later om politiekreligieuze redenen veranderd in Toetanchamon. Deze farao heeft zijn beroemdheid vooral te danken omdat zijn graf vrijwel ongeschonden bleek toen het in 1922 door Howard Carter werd ontdekt. Ook dat hij slechts negen jaar oud was toen hij zijn vader, Achnaton, als farao opvolgde en vrij jong, 19 jaar, stierf spreekt hij zeer tot de verbeelding.
Achterflap: Maïa heeft als voedster van Toetankhamon een nauwe band met hem, die blijft bestaan als hij als negenjarige jongen tot farao wordt gekroond. Tien jaar later krijgt ze bericht van zijn dood. Tijdens een veldtocht tegen het Hettische leger is zijn strijdwagen omgeslagen. Was het een dom ongeluk of was het moord? Ooit heeft Maïa Toet beloofd om de koningin bij te staan, mocht hem iets overkomen. Daardoor raakt Maïa ook betrokken bij de strijd om de troon. Ze moet vluchten, samen met de koningin en Nakhtmin, de commandant van de lijfwacht. Om haar verdriet over de dood van ‘haar jongen’ te verwerken voert ze in gedachten gesprekken met hem en brengt zo het kind tot leven waarvan ze houdt alsof het haar eigen zoon is.
De cover heeft een mooie illustratie van de jongen farao en heeft een mooie zandtint waardoor je gelijk de link legt met de woestijn, Egypte en de tijd van de farao’s. De afbeelding laat het doodsmasker van de farao zien en een gezicht en dat weerslaat op de titel “de jongen achter het masker. Gedurende het verhaal, wat verteld wordt door Maïa, de voedster van Toetankhamon, heeft ze in haar hoofd gesprekken met de jonge farao waardoor je hem en zijn leven beter leert kennen. Dus ook de persoon achter de farao.
Het is een heerlijk dik boek wat begint met een plattegrond van Egypte zodat je een idee hebt waar het verhaal zich afspeelt. Vervolgens is er een stamboom afgedrukt wat ik zeer handig vond. De namen zijn niet alledaags en lijken zeer veel op elkaar. Ook was het in die tijd de gewoonte dat er veel binnen de familie werd getrouwd om de familiebanden en het koningsbloed zuiver te houden. Hierdoor was het af en toe in het begin van het verhaal wat verwarrend en dus prettig even een blik op de stamboom te werpen om te kijken hoe de onderlinge verhoudingen in de familie ook al weer was.
In het voorwoord vertelt de schrijfster onder andere over de geschiedenis voorafgaand aan de regering van farao Toetankhamon om het verhaal beter te kunnen begrijpen. Vervolgens gaan we van start met een reis door het Oude Egypte in dertig genummerde hoofdstukken. Vanaf het eerste hoofdstuk zat ik al helemaal in de sfeer van het Oude Egypte. Nu heb ik altijd al een zwak gehad voor historische romans en geschiedenisverhalen dus ik had erg veel zin om dit boek te gaan lezen. De schrijfster heeft gedegen research gedaan naar het onderwerp en het verhaal is niet alleen een interessant verhaal maar ook spannend en bevat intriges, moord, avontuur, liefde en vriendschap. Niet alleen het leven aan het hof maar ook het dagelijkse leven van de gewone mensen wordt mooi omschreven en de complexiteit van het leven aan dat hof, waar het zeker geen rozengeur en maneschijn bleek te zijn, wordt heel realistisch neergeschreven alsof het zo echt zou kunnen zijn gebeurd. Toetankhamon wordt opgevoed door zijn voedster die ook het verhaal vertelt. In haar gedachten voert ze hele gesprekken met de overleden jonge farao. Soms vond ik die gesprekken te lang duren, omdat ik verder wilde in het op dat moment best spannende verhaal, maar over het algemeen was de balans wel goed gevonden. Ik vond het een heel originele manier om een verhaal op papier te zetten. Geboeid heb ik het verhaal gelezen met af en toe de nodige verwondering over hoe het leven zich afspeelde in deze mysterieuze periode.
Femke Schelvis (13) : Ik vind de illustratie op de voorkant heel mooi. Ik vind verhalen over deze periode ook interessant. Wel moest ik er even aan wennen dat de schrijfster gekozen heeft voor Toetankhamon en niet Toetanchamon schrijft. Het kan wel allebei maar die laatste is toch meer gebruikt. In het begin was het lastig met al die namen en wie dan bij elkaar hoorde en wat hun band was. Ik heb dus veel op de stamboom moeten kijken. Wel handig maar ook jammer omdat je dan niet zo in het verhaal zit. De gesprekken in het hoofd van de vertelster vond ik een slimme manier om uit te leggen waarom of hoe iets gebeurd was. Ik vond het een spannend verhaal om te lezen en hoop dat de schrijfster nog meer van dit soort boeken gaat schrijven.
