Is iedereen in zee soms verdrietig?
Waarom is iedereen toch zo triest? – Anna Iudica, Chiara Vignocchi en Silvia Borando – Vertaling Jota Chabel en Edward van de Vendel – Book Island – 32 blz.
Dat vraagt een klein, blauw visje zich af dat rondzwemt in de oceaan. Op een dag voelt hij zich bedroefd en besluit een flink eind te gaan zwemmen om zichzelf weer op te vrolijken. Maar onderweg komt hij de ene na de andere sippe vis tegen, zoals een treurige tong, een sombere heek en een moedeloze mul. Zelfs de clownsvissen kunnen hem niet opvrolijken. Het lijkt wel of iedereen even droevig is. Hoe kan dat nou? Heeft dan werkelijk helemaal niemand het naar zijn zin? Uiteindelijk komt hij een schildpad tegen die, dat is wel vreemd, op zijn kop hangt en kan hij het raadsel van de trieste vissen eindelijk oplossen.
Silvia Borando en Chiara Vignocchi werkten al vaker samen aan een prentenboek. Bij deze boeken is de eenvoudige, simpele stijl opvallend. De schrijfsters/illustratoren hebben minimalisme tot kunst verheven. Kinderen leren er weer een heleboel woordjes bij dankzij dit prentenboek. De tekeningen zijn uitgevoerd in heldere kleuren en simpele vormen, waardoor ze erg duidelijk zijn. De tekst, illustraties en vormgeving zijn goed op elkaar afgestemd. De tekst is grappig en leerzaam. Zo leert je kind weer een heleboel woorden voor ‘neerslachtigheid’. Het leuke is, dat je na het lezen van het boekje nog een keer opnieuw kunt beginnen, maar dan andersom. Je kan onmogelijk lang triest blijven bij het lezen van dit ongecompliceerde boek. Alhoewel de afloop redelijk voorspelbaar is, denk ik dat kinderen het grappig genoeg zullen vinden om tenminste een aantal keer achter elkaar te willen worden voorgelezen.
