Sterk beschreven karakters overstijgen het plot

Achter de voordeur – Alex Marwood – Vertaling: Mariëtte van Gelder – Boekerij – 378 blz.

Alex Marwood is het pseudoniem van een Britse journaliste. Haar thrillers werden al met diverse prijzen bekroond en van haar eerste twee boeken zijn de filmrechten verkocht. Bij Boekerij verscheen eerder Waar is ze?. Achter de voordeur is het tweede in Nederland verschenen boek op Marwoods naam.

Huis nummer 23 herbergt een geheim. In deze bouwval, beheerd door een verdorven huurbaas, staat iets op het punt onthuld te worden. En alle zes de bewoners van de appartementen hebben dingen te verbergen. Collette en Cher zijn op de vlucht. Thomas is een onwillige einzelgänger. De zeer aantrekkelijke Iraanse asielzoeker en een ‘stille’ man, die niemand ooit heeft gezien, proberen zich verborgen te houden. Vesta, de lieve dame uit het souterrain, houdt ze allemaal haarscherp in de gaten – of tenminste, dat denkt ze. In het holst van de nacht zorgt een verschrikkelijk ongeluk ervoor dat de buren een ongemakkelijk verbond moeten sluiten. Maar één van hen is een moordenaar die alle zonden op een listige manier verbergt.

In Achter de voordeur zijn een hoop personages, zes huurders en een huurbaas, die je als lezer allemaal nog moet leren kennen. Dit doet Marwood goed, de hoofdpersonen komen allemaal tot leven in je hoofd. Dat maakt het het wel waard dat het verhaal wel wat traag op gang komt. Maar dan, tegen de grens van verveling aan, begint het echte verhaal. We hebben de bijzondere types van nummer 23 leren kennen. Zij en hun persoonlijke achtergronden spelen allemaal een belangrijke rol in het geheel, in het plot.

Wat wel jammer is voor het plot, en daar kan niemand iets aan doen, is dat het Nederlands geen onzijdig woord heeft voor Minnaar (als vertaling van Lover waarschijnlijk). Hierdoor weet je al vanaf hoofdstuk 2 dat de moordenaar een man is, en valt de helft van de verdachten onmiddellijk af. Gelukkig voor ons is het plot niet eens het beste deel van het boek: het is wel boeiend maar niet enorm spannend. Met name de karakteromschrijvingen en het vermogen van de auteur om de lezers mee te slepen in het leven van de personages, zijn wat Achter de voordeur een goed boek maakt.

Voor de scenes van de Minnaar moet je wel een sterkte maag hebben, Marwood heeft bepaalde aspecten van het ontbindingsproces wel erg nauwkeurig beschreven. Soms is het zelfs ranzig te noemen, maar dat is voor een echte thrillerfan natuurlijk een groot pluspunt. Dat zijn dan ook de stukken die van het boek een thriller maken in plaats van een roman. Al met al is Achter de voordeur prima leesvoer.

Tenslotte nog even een kleine tip, vergeet niet om bij het lezen ook het laatste hoofdstuk, dat nog na de epiloog komt, mee te pikken. Het kan zomaar vergeten worden…

Felice Beekhuis