Tot hoever gaat het recht op privacy?
De familie Wachtman – Christiaan Alberdingk Thijm – Ambo-Anthos – 370 blz.
Je zou toch denken dat wanneer je midden veertig bent, je een, op zich, interessante baan als universitair hoofddocent Familierecht hebt met uitzicht op promotie tot hoogleraar, je niet veel te klagen hebt. Het enige dat Philip Wachtman moet doen is eindelijk zijn al twintig jaar durende promotieonderzoek over de anonimiteit van de spermadonor afronden en af en toe iets publiceren. Die twee zaken zouden de weg naar promotie een stuk gemakkelijker kunnen maken. Wanneer echter een uitspraak van de rechtbank ervoor zorgt dat Philips’ promotieonderzoek overbodig is geworden, verliest de twijfelachtige carrière van Wachtman helemaal alle glans.
Hij liep al nooit zo hard in zijn werk, hield alle scriptie begeleidende taken ver van zich en na deze desastreuze uitspraak ziet hij het niet meer zitten. Het enige waar hij voldoening uit haalt is het doneren van sperma, iets waar hij mee begonnen is als praktijkonderzoek, maar dat inmiddels is uitgegroeid tot een verslaving, die voor hem van levensbelang is. In de Willendorf vruchtbaarheidskliniek van zijn (enige) vriend dokter Jan Dumortier wordt hij gewaardeerd en voelt hij zich veilig en onbespied. Elke keer wanneer hij zich niet goed voelt, gaat hij daar heen, trekt zich terug in een speciale kamer waar hij films kan kijken terwijl hij doneert. Daarna voelt hij zich beter.
Enige nadeel is dat hij nu waarschijnlijk de biologische vader is van 411 kinderen. Is het een wonder dat hij de anonimiteit van spermadonoren wil bewaren?
Dan komt de roodharige, opdringerige studente Vera op zijn pad. Wie is zij eigenlijk en lijkt ze niet wat veel op Philip? Vera wil Philip als scriptie begeleider en hoewel hij haar duidelijk te verstaan geeft er geen tijd voor te hebben, blijft ze hem te pas en te onpas achtervolgen. Philip vreest dat hij zijn geheim niet veel langer verborgen kan houden. Zeker niet wanneer hij stilstaat bij het feit dat zijn vriendin Freya, (razend populair als de stem van kinderheldin ‘Felicity’), tegen de veertig loopt en dolgraag een kind wil, iets wat maar steeds niet lukt en waarvan zij denkt dat het aan Philip ligt. Daarom wil ze al tijden medische hulp inschakelen maar Philip per se niet, veel te bang dat zijn geheim uit zal komen.
Freya, die door haar rol enorm populair bij kinderen is en regelmatig met hordes enthousiaste kinderen wordt geconfronteerd, kan dat alles steeds moeilijker verkroppen. Dan vindt ze een briefje van Vera in haar jaszak.
De auteur heeft zijn niet altijd sympathieke personages heel realistisch neergezet, waardoor je als lezer het verhaal onmiddellijk gelooft. Iedereen kent wel een Philip, een conservatieve mopperpot die al zo lang bij het bedrijf of bij de school werkt dat hij inmiddels tot het meubilair behoort.
Freya is een karakter dat groeit in het verhaal, zeker wanneer je er achter komt waarom zij ‘slechts’ stemactrice is voel je echt met haar mee.
Vera is een geweldige vondst van Alberdingk Thijm. Zij is degene die peper in het verhaal strooit en het daarmee enorm oppept.
En dan het volkomen onverwachte einde. Wat een fantastische twist!
Het thema in De familie Wachtman, ‘privacy’ is niet eenvoudig. In het verhaal gaat het om de privacy van de spermadonoren, maar je kunt je sowieso afvragen in hoeverre ‘privacy’ een rol van betekenis speelt in het dagelijks leven. Hoeveel privacy geven wij, zonder ons er altijd van bewust te zijn, met groot gemak dagelijks al weg. Op social media bijvoorbeeld.
Aardigheidje: de hoofdstukken in De familie Wachtman zijn opgedeeld in delen die de naam dragen van alle fases die een vrouw doorloopt tijdens haar bevruchting, zwangerschap en bevalling.
