Verhalen die aan het denken zetten
Door het oog van de naald – A.L. Snijders – AfdH – 235 blz.
“Ik hoop maar éen ding: dat om mijn stukjes een vage, een zeer vage geur van vergeefsheid zal hangen. Liefst onaanwijsbaar.” (A.L. Snijders)
A.L. Snijders, pseudoniem van Peter Cornelis Müller (Amsterdam,1937) heeft Nederlands gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam. Vanaf 1965 was hij docent Nederlands in het middelbaar onderwijs. Hij stopte daarmee in 1998. Al in de tachtiger jaren schreef hij columns voor verscheidene kranten. Eerst voor Het Parool, tot 1988. Daarna voor de Deventer Dagblad Combinatie. Deze columns werden dan door andere regionale bladen overgenomen, soms met wijziging van de titel, waarmee Snijders niet blij was.
Snijders debuteerde in 1992 met Ik leef aan de rand van de wereld, verzamelde columns. 2006 is een belangrijk jaar. Ten eerste verscheen het boek L.H. en A.L. / A.L. en L.H., geschreven samen met L.H. Wiener. Ten tweede verscheen bij AFdH Uitgevers de eerste zkv-bundel, getiteld Belangrijk is dat ik niet aan lezers denk, geïllustreerd door zijn jongste zoon. Voor het eerst zijn daarin 336 zkv’s verzameld. Z.k.v. staat voor zeer korte verhalen, het nieuwe ‘handelsmerk van Snijders.
Vanaf mei 2015 plaatst De Standaard (België) een zkv. Daarna ook voor de VPRO-gids, De Avonden (tot 2013) en De Ochtend, waarbij hij eigen zkv’s voorleest. Dat de auteur wordt gewaardeerd blijkt wel uit het feit dan hij in 2010 de Constantijn Huygens-prijs voor zijn gehele oeuvre ontving. Snijders moedigt andere auteurs aan korte verhalen te schrijven (maximaal 220 woorden, waarvoor hij de A.L. Snijdersprijs heeft ingesteld.
ZVK’s 2015-2016 vermeldt de ondertitel van het boek Het oog van de naald. Hoeveel zeer korte verhalen erin staan heb ik niet geteld; ze worden voorzien van een datum en titel. Een van de verhalen heet zelfs Zeer kort verhaal. Snijders mijmert, filosofeert over een groot aantal onderwerpen, behalve de actualiteit. Terecht, want nu raken ze beslist niet gedateerd: de verhalen uit de eerste bundel en die uit deze verschillen niet veel van karakter. Elk verhaal bewijst dat de auteur een perfecte waarnemer is. Zijn observaties zijn raak, maar nooit is er een beoordeling, noch goed, noch kwaad. Wel steeds verrassend! Hij schrijft over mensen (ook over andere schrijvers), dieren, dingen, boeken, gedichten, situaties op straat, in musea en zelfs op de golfbaan. Een plot vind je bijna nooit, kan ook haast niet in zo’n superkort verhaal. Maar wat de verhalen vaak wel doen, is de lezer aan het denken zetten.
Kees de Kievid
