Eng is erger dan au

Piepende remmen en klimmende apen โ€“ Wilma Degeling โ€“ Uitgeverij Menuet โ€“ 206 blz.

Piepende remmenKleine Marjan (ze is ongeveer een jaar of zeven) loopt iedere ochtend naar school. Zus Nelleke gaat een stukje met haar mee, maar al gauw moet zij een andere weg ingaan om naar de Mulo te gaan. Marjan moet zelf oversteken. En daar gaat het mis. Een hard gepiep van remmen, een klap en Marjan ligt op de grond.
Al snel is er een dokter bij haar. De ambulance is gewaarschuwd. En mama is er ook. Marjan hoort mensen over haar praten. Over dat de jongste van mama en nog iemand nu ook een ongeluk heeft gehad. Ondanks alle ellende onthoudt ze dat.

Marjan gaat naar het ziekenhuis. Ze is gewond en heeft een zware hersenschudding. Daardoor moet ze plat liggen, zelfs zonder een heel dun kussen. Voor de kleine meid is het een groot drama. Ze snapt er niets van. Bovendien mist ze haar moeder heel erg. Ze huilt veel en wil niet eten.
Langzaam wordt de situatie beter. Marjan herstelt, dankzij de grote kracht van mama, die heel vaak komt. Als lezer kom je steeds meer te weten over de gezinssituatie. Je leeft mee met Marjan, die stapje voor stapje begint te begrijpen wat die mensen op straat zeiden. Waarom ze haar vader niet kent wordt ook duidelijk. Kleine cadeautjes krijgen een grote betekenis. De liefde en vooral de zorg van mama en haar tante zijn duidelijk voelbaar in het boek. Al is mama soms wat streng en stroef: Marjan heeft haar heel hard nodig.

Een heel mooi boekje met hardcover. Een voorleesboek voor de middenbouw van de basisschool. Het boek speelt zich zo’n vijftig jaar geleden af. Een heel groot verschil met nu. Goed uitgewerkt door Wilma Degeling, die als toegift een heel leuk stukje over โ€œnaar het ziekenhuisโ€ heeft geschreven. Met de verschillen tussen toen en nu. Wat ik ook heel leuk vond, is dat het boek helemaal uit de persoon van Marjan is geschreven. Haar onmacht, verdriet, boosheid en angst zijn goed weergegeven. Als volwassene weet je uiteraard dat wat er gebeurt heel normaal is, maar het is zo herkenbaar om het te lezen vanuit dit oogpunt.

Een mooi themaboek dus, dat is voorzien van foto’s, die zijn bewerkt zodat ze illustraties lijken. Leuk geschreven, met veel details, die we ons nu niet meer kunnen voorstellen. Een goed voorleesboek voor een kind dat bijvoorbeeld net een ziekenhuisopname achter de rug heeft.

Kirstin Rozema

Andere recensies

Zo voelt het om een vogel te zijn – Tim Birkhead – Illustraties: Catherine Rayner – Vertaling: Steven Blaas – Lemniscaat – 48 blz. Informatieve boeken zijn bijna nooit heel geschikt om voor te lezen. Zo voelt het om een vogel te zijn is...
Lees verder Categorie: Dieren & Natuur, Non-fictie
| Reageer!
Lilly, Hanna en de zeven omaatjes โ€“ Elsa Paulson โ€“ Vertaling: Mijke Hadewey van Leersum โ€“ 32 blz. Wat een leuke en intrigerende titel, dacht ik toen ik dit boek kreeg aangeboden. Het is het prentenboekendebuut van Elsa Paulson. Ze is een Zweedse illustrator...
Lees verder Categorie: Prentenboek
| Reageer!
Stemmenย in het duister โ€“ Nicci French – Vertaling: Lidwien Biekmann en Koos Mebius โ€“ Ambo Anthos โ€“ 442 blz. Na de succesvolle Frieda Klein-reeks maakten we vorig jaar in Wie heeft Charlotte Salter gezien kennis met een nieuw personage, rechercheur Maud O’Connor. Het lijkt...
Lees verder Categorie: Thrillers & Spanning
| Reageer!