Een chick-on-chicklit
Mannenpakken/Vrouwenhakken – Jessica Maes en Suzanne Slotboom – Palmslag – 184 blz.
Jessica Maes(1988) studeert Social Work en is voorlichter seksuele diversiteit COC Limburg. In 2010 was ze stomverbaasd dat er in Nederland en Vlaanderen nog geen chicklit met een lesbische hoofdpersoon was en dus besloot ze er zelf maar eentje te schrijven. Suzanne Slotboom(1984) is hetero, voormalige leerkracht en nu werkzaam als glaskunstenares. Schrijven is altijd aanwezig geweest in haar leven. Ze schreef columns en recensies. Dit is haar chicklitdebuut.
Het verhaal gaat over de 25-jarige Milou die zich na een relatiebreuk weer stort in het liefdesleven. Wat ze niet verwacht is dat ze tijdens een afspraakje met een man geïntrigeerd raakt door de lange benen van een vrouw. Ze twijfelt of ze misschien lesbisch zou kunnen zijn? Milou trekt haar hoge hakken aan en gaat op pad. Bij iedere stap ontmoet ze meer vrouwen, ontdekt ze meer over de vrouw die ze zelf is. Tijdens haar zoektocht stuit ze op clichés en botst ze tegen de liefde op.
De allereerste chick-on-chicklit; dat klinkt als een verhaal om eens voor te gaan zitten. De cover is uitnodigend, vrolijk en straalt echt chicklit uit. Na een korte proloog volgen er zevenenveertig korte hoofdstukken geschreven vanuit Milou. Het lettertype dat gebruikt is, is vrij klein en had van mij wel wat groter gemogen. Het is een heerlijk vlot geschreven boek waardoor het lekker snel leest en het heeft de nodige humor, zelfspot van de hoofdfiguur en flinke dosis drama maar wel drama met een glimlach zoals je van een chicklit mag verwachten. De onzekerheid, de speurtocht naar haar ware ik, haar geaardheid, en waar Milou hierbij tegen aan loopt is goed verwoord.
Als Milou haar keuze heeft gemaakt en hiermee naar buiten komt leert ze haar vriendinnen en familie beter kennen. Haar hartsvriendin die ze nu zo nodig heeft, geeft niet thuis, maar haar familie was totaal niet verbaasd. Haar andere vriendin uit Marokko, waaraan ze het niet durft te vertellen, staat juist voor haar klaar. Leuk is ook dat je doordat haar Marokkaanse vriendin tijdelijk bij haar logeert ook een snufje van die cultuur mee krijgt.
Al is het een luchtige chicklit om te lezen toch worden de vooroordelen, onzekerheden waar je in het dagelijks leven tegen aan zou kunnen lopen niet geschuwd wat het boek toegankelijk maakt voor een breed publiek. Het mag dan wel een lesbische chicklit zijn maar de schrijfsters zijn er in geslaagd om gewoon een heerlijk en vlot geschreven verhaal te maken waar bij het niet belangrijk is of de hoofdfiguur op mannen of vrouwen valt en dat is eigenlijk het belangrijkste: daar zou geen verschil in moeten zijn.
Helaas wordt er in de praktijk nog wel verschil gemaakt en dan is het fijn om een boek te kunnen lezen met een lesbische hoofdfiguur als je daar behoefte aan hebt. Mensen willen zich toch graag kunnen identificeren met figuren uit boeken en herkenning zoeken en dat zouden ze hierin kunnen vinden. Voor de hetero’s onder ons: die moeten het ook gewoon lezen en wie weet schuiven ze een paar vooroordelen aan de kant.
Conny Schelvis
