Een waardige afsluiting van een prachtige trilogie
Vertel me wie wij waren – Rindert Kromhout – Leopold – 166 blz. 
Vertel me wie wij waren is het derde deel van de historische trilogie die Rindert Kromhout de afgelopen jaren schreef. Onderwerp is de bijzondere en artistieke familie Bell. In het eerste deel maakten we kennis met de familie waarvan de moeder, Vanessa Bell, en haar zuster, Virginia Woolf, de bekendste waren. We volgden de familie door de kinderogen van Quentin Bell, die later schrijver wil worden. Het tweede deel, April is de wreedste maand, is geschreven vanuit de adolescent Angelica, de stiefzus van Quentin. In dit derde en laatste deel ondervraagt Quentin, inmiddels volwassen, Duncan. Duncan was de vriend van zijn moeder, de vader van Angelica en nu de laatste bewoner van Charleston, het huis waar alles zich afspeelt.
Quentin heeft een aantal vragen voor hem. Nu Duncan het huis zal verlaten om naar een verzorgingshuis te gaan, is het in zijn ogen een geschikt moment. Samen dwalen ze door het huis, al lukt dat Duncan niet meer zelfstandig. Duncan begint te vertellen vanaf 1917, het jaar dat Virginia Woolf en echtgenoot Leonard besluiten een kleine uitgeverij te beginnen. We lezen over hoe ze leefden, hoe ze verhuisden van Londen naar het platteland en hoe Virginia haar zus Vanessa zo ver kreeg dat ze er ook een huis huurde. Over de mensen waar ze mee omgingen en alles wat het kind Quentin had gemist en waar de volwassene van nu nieuwsgierig naar is. Want wie waren die bijzondere mensen? Tussen de antwoorden van Duncan door haalt Quentin herinneringen op en vertelt hij de gebeurtenissen van het heden. Het geheel is een feest om te lezen en, in tegenstelling tot April is de wreedste maand, is het totaal niet gekunsteld. Heden, verleden en toekomst lopen heel natuurlijk in elkaar over.
Duncan is niet al te vrolijk gestemd. Zijn lichamelijke conditie is slecht en hij vermoedt dat hij naar het verzorgingshuis gaat om daar te sterven. De conditie van het huis waar nog zoveel herinneringen zijn, is slecht en verergert de kwalen van de oude man. Er hangt een zweem van weemoed over dit boek, omdat alles wat bloeide nu definitief voorbij is. De achteruitgang van het huis loopt synchroon met de levens van de hoofdpersonen; zij stierven en het huis verpaupert met alles wat er in staat. Dat maakt Quentin ook verdrietig. Hoe kan hij alles behouden als Duncan naar het verzorgingshuis gaat? Hij heeft een eigen leven, wil alles weten over vroeger maar er niet naar terugkeren ook al beseft hij hoe jammer het is dat alles verloren gaat.
Vertel me wie wij waren is een boek over vergankelijkheid. Maar deze bijzondere mensen lieten iets na en dat leidt in de epiloog tot een totaal onverwachte ontknoping die hoopvol stemt. Het is een boek dat al op de eerste bladzij een betoverende sfeer laat zien, waardoor de lezers die de eerste delen van de trilogie hebben gelezen onmiddellijk terug zijn in dat karakteristieke huis met zijn bijzondere bewoners. Het is een waardige en prachtige afsluiting van deze historische trilogie.
