Eigenwijs zijn is een mooi begin voor elk beroep
Floor Rieder (Zwolle, 1985) is bekend van werk voor onder andere Het Parool, De Groene Amsterdammer en tijdschrift Flow. Voor het magazine PS van de Week maakte Rieder de getekende interviews. In 2013 illustreerde zij het jeugdboek Het Raadsel van alles wat leeft en De stinksokken van Jos Grootjes uit Driel van Jan Paul Schutten, waarvoor zij in 2014 respectievelijk een Zilveren Penseel en de Gouden Penseel won. Daarnaast verzorgde Rieder de illustraties voor een heruitgave van de klassieker Alice in Wonderland van Lewis Carrol. Ook maakte zij illustraties voor de bundel Het groot kerstverhalenboek, geschreven door meer dan dertig Nederlandse schrijvers, dichters en cabaretiers. De avonturen van Alice in Wonderland & Alice in Spiegelland is in Nederland verkozen tot Mooiste Boekomslag van 2014.
Van wie heb je je talent geërfd, denk je?
Bij mij thuis is iedereen op z’n eigen manier creatief. Mijn vader is meubelmaker/ontwerper (we woonden in zijn eigen gemaakte huis), mijn moeder is handvaardigheidsdocente en testte vaak haar opdrachten op mij uit. Mijn opa was edelsmid, die fantastische Amsterdamse Schoolachtige dingen maakte. Maar bovenal is iedereen aan beide kanten van mijn familie eigenwijs en dat is een mooi begin voor elk beroep.
Op welke leeftijd kwam je erachter dat je van tekenen je beroep kon maken?
Ik kwam er pas laat na de academie achter. Mij werd altijd verteld dat er absoluut geen droog brood te verdienen was in dit vak. Ik dacht bij tekenen ook altijd alleen aan bladen en boeken. Niet aan designs, logo’s, huisstijlen, decors etc. Nu ik als illustrator werk zie ik dat mijn werk overal toepasbaar is
Hoe ben je tot deze stijl gekomen?
Ik teken niet heel bewust een bepaalde stijl, dat gaat vanzelf.
Ben je achter de schermen ook andere tekenstijlen aan het uitproberen?
Ik probeer altijd nieuwe dingen uit, maar dat gaat geleidelijk.
Staan uitgevers sinds het succes van Alles wat leeft voor je in de rij?
Ik kom handen tekort.
Word je ook door buitenlandse uitgevers benaderd?
Ik heb nu goede contacten bij Gerstenberg, de uitgeverij van Het raadsel en binnenkort ook Alice.
Is illustreren een fulltime baan of doe je nog ander werk?
Ik werk zes dagen in de week en als een deadline dichterbij komt werk ik zeven dagen, vijftien uur per dag. Maar daarnaast neem ik wel ongeveer twee x per jaar een maand vrij.
Doe je ook commerciële opdrachten (kranten, tijdschriften, bedrijven)?
Ja, graag zelfs. Ik vind het heel fijn om een groot publiek te bereiken. Dus om helemaal in de huid van de consument te kruipen en te bedenken wat diegene zou willen en dat ook te sturen. Het is ook interessant om te zien hoe alles elkaar kan versterken.
Welke illustratoren bewonder je en hebben je misschien zelfs beïnvloed?
Ik vind het geweldig hoe Carson Ellis niet van de halfzachte aanpak houdt maar ALLES onder handen neemt van de band Decemberists. Sowieso alles wat zij doet is fantastisch. Verder alles van de No Brow uitgeverij in Engeland, met hun zeefdrukstijl. Ik kijk ook graag naar oude prenten van Haeckel. In Nederland stikt het ook van het talent trouwens. inspiratie haal ik overal vandaan.
Welk ander boek zou je graag opnieuw van illustraties willen voorzien?
Ik heb natuurlijk net een klassieker als Alice in Wonderland onder handen genomen, ik zou dus nu wel weer iets totaal anders willen doen. Ik heb van mijn vriend een keer een Hoe word ik een goede huisvrouw handboek gekregen (voor de gein). Daar zou ik wel een nieuwe versie van willen maken.
Was je verrast toen je werd gevraagd om Alice in Wonderland opnieuw te illustreren?
Ja! Zoiets verwacht je niet als je nog maar zo weinig gemaakt hebt. Zo’n opdracht hoort bij iemand die al een enorm oeuvre heeft. Gelukkig is Gottmer niet zo van de tradities en durven ze veel aan.
Had je het boek vroeger gelezen? Was het misschien zelfs een van je favoriete boeken?
Ik heb het gekregen van mijn beste vriendin toen ik 18 werd, natuurlijk kende ik het verhaal maar ik had het nog nooit echt gelezen. Dat viel me trouwens op, bijna niemand heeft het ECHT gelezen, alleen gebladerd. Ik kreeg van mijn tante een versie die mijn oma nog voorgelezen had aan mijn vader, dat is wel bijzonder! Alice gaat al zo lang mee!
Wat was je uitgangspunt bij het illustreren?
Het uitgangspunt waren de originele illustraties van John Tenniel. Die moesten als het ware ook ‘vertaald’ worden. Die horen namelijk bij het verhaal. Verder moest het naast leuk voor kinderen ook echt een boek worden waar liefhebbers wat mee kunnen. Ik heb veel over Alice opgezocht en zoveel mogelijk diepere lagen erin verwerkt, zodat je er echt in kan duiken.
Waarom draagt Alice een rugzakje?
Ik las in een recensie dat het rugzakje haar wat houvast geeft in een bizarre wereld, dat vind ik mooi gezegd.
Het schijnt dat je Gerdi Verbeet als voorbeeld hebt genomen voor Alice. Klopt dat en waarom heb je dit gedaan?
Ik zocht een beetje een Alice die wat dichter bij het verhaal ligt dan de blonde, tuttige versie die je in bijna alle boeken (en films) terug ziet. Ik zocht een guitig, bijdehand dametje. En dat is Gerdi Verbeet ook, ik heb aan haar het eerste boek uitgereikt en ze overtrof al mijn verwachtingen. Als je jeugdfoto’s van Gerdi Verbeet ziet en foto’s van de echte Alice waar het verhaal op gebaseerd is dat is de gelijkenis treffend.
Ik zou wel willen weten wat je grootste uitdaging was bij het illustreren van Alice en je grootste ‘probleem’ bij Het raadsel van alles. En wat het verschil in werken betekende – een onbekend boek een gezicht geven en een wereldberoemd boek zijn zoveelste gezicht geven.
Bij Alice in wonderland heeft het me een maand gekost om alle oude beelden niet meer voor me te zien. Het scheelde dat ik de Disneyfilm nooit gezien heb. Bij Het raadsel van alles wat leeft heb ik er een maand over gedaan om een beeld te krijgen van hoe het eruit moest gaan zien. Alle begin is moeilijk, uiteindelijk moet je gewoon gaan zitten en maar iets doen, dan ontstaat er vanzelf iets waar je tevreden over bent.
Vragen: Tiny Fisscher, Hannerlie Modderman, Dorothé Cras, Hanneke Koene, Eva-Louise Bakker en Pieter Feller
