IJzersterke spanning

Een mooie dood – Charles de Tex – Harper Collins – 350 blz.

Een mooie dood? Wat is er mooi aan een dood? Of bedoeld de auteur ‘een mooie: dood’? Dan heet de ‘mooie’ Imane, de vriendin van Harm van Gast, houder van “het beste café van de stad” (Amsterdam). “Wat als het geluk uit je leven verdwijnt?” luidt de ondertitel van het boek. Met het woord geluk hebben we meteen – naast de dood! – een tweede belangrijk thema te pakken.

Als Harm wakker wordt, ligt Imane niet naast hem in bed. Hij gaat naar het café beneden en voelt een koude wind door de opstaande deur – het is januari – en dan ziet hij haar. Ze zit op een bankje, rechtop gehouden door twee wanden, in de hoek, aan een tafel. Ze reageert niet op zijn geroep en bij aanraking voelt hij dat ze dood is. Het grootste geluk dat hem is overkomen, is er niet meer!

Harm wordt in verhoren stevig door de politie aan de tand gevoeld. Hij is een verdachte. Meesterlijk weet de auteur de gedachtegangen van de betrokkenen bij het verhoor onder woorden te brengen, een duidelijk teken van zijn immense inlevingskracht, die in dit boek vaker zal blijken. Tijdens een van de verhoren zit Harm met een bierviltje in zijn handen te ‘spelen’. Hij heeft het van de tafel gepakt waaraan Imane zat. Ineens zie hij dat er een tekst op is gekrabbeld: “Ik heb het”. De laatste woorden van Imane aan hem gericht! Maar wat is de betekenis? Wat is “het”? Dat blijft maar in Harms hoofd rondspelen. Intussen wordt hij door bijna iedereen gewantrouwd. Het geluk van voorheen is in rook opgegaan. Totdat hij na ongeveer twee jaar heel toevallig iets ontdekt. Nu gaat de zaak in een stroomversnelling. Elk woord daarover zou als spoiler kunnen dienen, dus lees zelf!

Al vaker heeft Den Tex laten zien dat achter een betrekkelijk eenvoudige zaak zich iets groots op de achtergrond bevindt. Dat is ook hier het geval. We blijven niet in Amsterdam, maar komen terecht in o.a. Berlijn en Straatsburg. Ook het aantal personages neem langzamerhand toe. Als voorbeeld daarvoor is Sam, die Harm stevig (letterlijk) bijstaat zoals in de scène met Abid en Kelly die aan het einde ook de humor van Den Tex laat zien met de woorden “Je lijkt Dracula wel”. Harm is van begin tot eind de verteller. Die continuïteit zorgt voor een zekere rust in de voortdurende spanning. Daarnaast leer je de personen in het verhaal goed kennen. Naast de vanzelfsprekende actie trakteert de auteur de lezer op veel elementen die dit boek tot een psychologische thriller zouden kunnen maken met een climax die daarbij ook uitermate goed past. Daarbij speelt ook de humor van Den Tex weer een grote rol.

De auteur schreef eerder over het verleden in de ‘cold cases’ van De Repair Club en gunde de lezer een kijkje in de toekomst met Verloren vrouw. Hij laat zien dat hij zowel in serie romans als in deze actuele ‘stand alone’ een meester in het genre is, die niet voor niets meer dan eens de Gouden Strop heeft bemachtigd. Voor de liefhebbers van het genre is dit boek dan ook een ‘must’.

Kees de Kievid