Interview met Marelle Boersma

Marelle Boersma(Arnhem 1957) is wetenschappelijk onderzoekster aan de Universiteit van Wageningen. Ze had nooit bedacht dat ze schrijfster wilde worden, alhoewel ze in haar jeugd al wel veel verhaaltjes schreef. Ze werd geprikkeld door het feit dat haar vader een boek publiceerde. Toen begon ze met het schrijven van haar eerste thriller en intussen heeft ze zeven titels achter haar naam staan. Ze schrijft over verborgen leed en actuele misstanden in de samenleving. Het zijn verhalen die zomaar zouden kunnen gebeuren. Vanaf  2010 schrijft ze wekelijks een column op Libelle.nl en op regelmatige basis columns voor de boekensite Ezzulia. Ook is ze vaste columniste over de dilemma’s van een schrijfster in literair magazine AZRA.

Het levensmotto van Marelle is ‘Als je kunt delen, kun je vermenigvuldigen’. Daarom heeft ze een groep ambassadeurs om zich heen verzameld voor wie ze o.a. speciale win-acties bedenkt en die elke maand kans maken op een gratis boek. Haar ambassadeurs delen hun enthousiasme over haar boeken met de mensen om hen heen. Marelle is overtuigd van de kracht van samenwerking en geniet van het contact met haar lezers. Momenteel is ze bezig met haar achtste boek. Het is een nieuwe uitdaging, want het wordt een interactieve thriller waarbij ze haar lezers mee laat denken en beslissen over locaties, namen en misschien ook wel meer. Haar meest recente boek is Moederziel.

Als kind had je nooit gedacht dat je schrijver wilde worden, maar toch schreef je verhaaltjes. Weet je nog waar je eerste verhaaltjes over gingen?

In mijn jeugd was ik vooral bezig met het beschrijven van mijn eigen ervaringen, woorden vinden voor wat ik meemaakte en wat dat met mij deed was een hele uitdaging. Toen ik kinderen kreeg merkte ik dat ik het heerlijk vond om niet alleen voor te lezen, maar vooral ook verhaaltjes te vertellen. Die gingen dan over twee dieren die elk hun eigen unieke eigenschappen hadden waardoor ze samen sterker waren. Dit alles natuurlijk met een knipoog naar de karakters van mijn zoontjes.

Las je als kind veel en wat waren je favoriete boeken of schrijvers?

Het type boek veranderde per leeftijdscategorie. In de pubertijd kan ik me nog herinneren dat ik zwijmelde bij de Konsalik boeken, maar al snel raakte ik geïnteresseerd in thrillers. Het waren in die tijd boeken van Desmond Bagley, Ludlum, Robin Cook en Clive Cussler. Heerlijk om zo op te gaan in een boek dat ik de hele wereld om me heen vergat.

Op een gegeven moment ben je aan je eerste boek begonnen. Had je toen allang het gevoel dat het er ooit eens van moest komen? Hoe kwam je aan je eerste idee?

Het eerste idee was een boek over de uitwisseling van ervaringen met mijn zusje. We schreven elkaar ellelange brieven en later mails, en die bleken een prachtig tijdsbeeld te vormen over de worstelingen van jonge vrouwen die in die tijd (lees eind tachtiger jaren) begonnen om werk en gezin te combineren. Het zou als titel krijgen: Sissy-talk by e-mail. Later bedacht ik dat ik zelf een thriller wilde schrijven, en bedacht een combinatie van mijn allergrootste angst met een kleine wetenschappelijke touch. Dat werd mijn debuut.

Je schrijft thrillers. Waarom heb je dat genre gekozen?

Zoals ik al aangaf is het mijn favoriete genre. Als je als lezer helemaal opgaat in het verhaal maak je de meest bizarre en avontuurlijkste dingen mee. Nu schrijf ik ze zelf en mag spelen met de verschillende vormen waarin spanning te gieten is. Fantastisch om te doen!

Kun je uitleggen waaraan een goede thriller volgens jou moet voldoen?

Ik denk dat dit voor iedereen anders ligt. Ik ben zelf niet zo gek op harde geweldsscènes en bloederige taferelen. Maar een goed spannend verhaal moet vooral een interessant personage hebben waar de lezer zich mee kan identificeren, een conflict waar hij/zij niet zomaar aan kan ontsnappen en liefst een verrassende twist aan het eind. En natuurlijk hoort daar nog het bijna niet uit te leggen ingrediënt spanning bij.

Wie zijn op thrillergebied je grote voorbeelden? Wat vind je de beste die je ooit hebt gelezen?

Phoe, ik ben niet bezig met een voorbeeld, ik richt me veel meer op een eigen authentieke lijn. Pas als je je onderscheidt als schrijver val je op. Er zijn intussen al teveel klonen van bestsellers zoals Dan Brown of die Vijftig tinten grijs. Daar ben ik niet mee bezig, want dan zou ik mezelf geweld aan moeten doen.

Lees je tijdens het schrijven ook andere boeken of beïnvloeden die je dan teveel?

In de opbouwfase van een nieuw boek lees ik niet zoveel, dan richt ik me vooral op mijn eigen verhaal en leiden de woorden/verhaallijnen van andere schrijvers me af. Als ik eenmaal lekker stevig in het schrijfproces zit, lees ik weer meer boeken. Maar ik lees minder dan ik zou willen, omdat de tijd nu eenmaal een beperkte factor is. De keuze voor schrijven is dan snel gemaakt.

Wat vind je leuk een schrijven en wat niet?

Het mooiste moment van het hele schrijfproces is als je eenmaal op het punt komt waar alle puzzelstukjes duidelijk zijn en je het bij wijze van spreken ‘alleen nog maar hoeft op te schrijven’.  Dan ken ik mijn personages door en door en weet ik exact hoe ze zullen reageren. Prachtig werk! Wat is niet leuk? Die vraag is wat moeilijker. Ik vind het begin van een verhaal minder leuk, soms komt het voor dat ik werk van weken weg moet gooien omdat het naar mijn idee niet goed is. Dan weer opnieuw beginnen is niet echt mijn favoriete schrijfmoment.

Je hebt ook nog een baan naast het schrijven. Wanneer schrijf je en hoeveel uur per dag?

Daar is geen peil op te trekken. Soms uren per dag, en soms kom ik er nauwelijks aan toe. Maar ik probeer elke dag in ieder geval met mijn verhaal bezig te zijn, en dat betekent niet perse zinnen produceren.

Je hebt ambassadeurs die je werk promoten onder hun vrienden en kennissen. Kun je daar iets meer over vertellen?

Mijn levensmotto is ‘als je kunt delen, kun je vermenigvuldigen’. Ik geef elke maand aan een van mijn ambassadeurs een boek, of ik organiseer een speciale win-actie, en zij delen hun leeservaring met de mensen om hen heen. Ik merk dat lezers het prettig vinden dat ik veel informatie met hen deel. Er zijn zelfs mooie vriendschapsbanden uit ontstaan!

Je geeft ook workshops. Kun je aangeven wat de cursisten daar kunnen verwachten?

Ik geef workshops schrijven waar je leert hoe je een verhaal opbouwt, hoe je een interessant personage bedenkt dat bij de lezer blijft hangen en je leert technieken hoe je sfeer in een boek brengt. Natuurlijk richt ik me ook speciaal op ‘spanning’ in een boek. En als laatste geef ik veel nuttige tips hoe je ook in deze tijd nog bij een uitgever binnen kunt komen. Het is heerlijk om gepassioneerde mensen meer over schrijven/schrijftechniek te leren.

Wat zijn je favoriete boeken?

Godfried Bomans – Erik en het klein Insectenboek
Linwood Barclay – Zonder een woord
Jodi Picoult – De tweede dochter en Negentien Minuten
Sophie Hannah – Kleine meid
Alice Blanchard – Levenslang

Hier is nog ruimte om iets te zeggen dat je graag kwijt wilt.

Op dit moment werk ik aan een nieuwe thriller die de titel Ik volg je heeft gekregen. Maar het leuke is dat jij dit schrijfproces ook kunt volgen, en er zelfs over mee kunt denken, waardoor het een interactieve thriller is geworden. Zo krijg je een uniek kijkje in het hoofd van een thrillerauteur. Voor welke keuzes sta ik, en waarvoor kies ik, welke struikelblokken kom ik tegen en hoe zie jij het thema ‘stalking’ voor je? Alles is te volgen op:  schrijfeenthriller

Hier vind je Marelles website en ze heeft een twitteraccount!