Brave – Madelon Lutgert-Plante

Op zoek naar de kern

Brave bevat dertien essays voor de “vrijmoedige” vrouw. Een vrijmoedige vrouw is een vrouw die zichzelf is in plaats van aangepast aan de normen en waarden die in onze patriarchale maatschappij gelden. Van braaf naar brave (moedig) is de boodschap van het boek. Elk essay is een oproep voor verder onderzoek naar je diepste kern. Het zijn er dertien geworden, omdat dertien het getal is van de schepping; het is een heilig vrouwelijk getal. Op aarde kennen we dertien volle manen in een jaar, vrouwen hebben tijdens hun vruchtbare jaren dertien menstruatiecycli in een jaar. Het getal dertien was heilig, maar is met het opkomen van de patriarchale maatschappij een ongeluksgetal geworden. Zo zijn ook typische “vrouwenzaken”, zoals menstruatie, vrouwenkwalen, overgang, abortus min of meer in de taboesfeer gekomen.

De essays

De essays behandelen ieder een eigen thema aan de hand van de reis die de auteur heeft gemaakt van een braaf meisje naar een vrijmoedige vrouw. Sommige essays zullen de één meer aanspreken dan een ander. In het eerste essay wordt deze reis weergegeven. Deze gaat via de volgende fases, meisje, wake-up call, vrijmaken, volwassen naar vrijmoedig. Het gaat er om je niet geheel aan te passen aan de ander om niet afgewezen te worden of om je stem in te slikken om de vrede te bewaren. Het gaat er ook niet om je verlangens te negeren om niet als “te veel” te zijn. Vrouwen die te veel voelen, te hard huilen, te luid lachen, te heftig verlangen werden als hysterisch bestempeld. Dit was een manier om vrouwelijke expressie te ridiculiseren. Vrouwen is ook aangeleerd om hun lichaam te wantrouwen omdat het als zondig werd bestempeld. De vrijmoedige vrouw herontdekt haar stem, herinnert zich haar kracht, haar lichaam als heilig te omarmen en haar intuïtie te eren. Je neemt verantwoordelijkheid voor je keuzes en je verlangens. Je durft het ongemak van succes, liefde en overvloed te dragen.

Wat houdt vrouwen klein?

De auteur heeft lang gedacht dat onzekerheid de nummer één emotie was van vrouwen die er voor zorgde dat ze zichzelf klein houden. Ze weet het nu beter. Het zijn de drie S’en: schuld, schaamte en spijt. Schuld is het gevoel dat je iets verkeerd hebt gedaan of juist hebt nagelaten, waardoor je denkt dat je te kort geschoten bent. Bij vrouwen gaat het veelal om giftige schuld. Deze schuld blijft hangen, straft je eindeloos en houd je klein. Schaamte gaat dieper dan schuld. Je voelt je te veel. Je bent niet goed genoeg. Je denkt: “als mensen me echt zien, zullen ze me afwijzen. Het maakt je stil, onzichtbaar, teruggetrokken. Schaamte sluit de poort naar je intuïtie, je expressie, je genot je zichtbaarheid. Vrouwen zijn behept met veel schaamtegevoel. Spijt: gezonde spijt leidt tot inzichten, opent je hart, brengt je dichter bij wie je wilt zijn. Verlammende spijt houd je gevangen in wat je niet kunt veranderen.

De vrijmoedige vrouw

De weg naar het leven van vrijmoedige vrouw is geen eenvoudige weg. Soms gaat die weg gepaard met verliezen. Bijvoorbeeld van vriendinnen die niet snappen waar je mee bezig ben. Toch levert het veel winst op: je bent autonoom, je leeft in je lichaam, je bent diep verbonden met de aarde en het goddelijke. Je bent in overgave met het leven. Je verplaatst je continue van de ene kant van de lemniscaat naar de andere kant. Van licht naar donker, van donker naar licht. Het werk is echt nooit af, want dit werk is eindeloos. Het is de kunst weer te gaan leven. Met alles wat daar bij hoort. Je komt aan bij wie je werkelijk bent en vanuit die plek stap je de wereld in.

Conclusie

Veel vrouwen worstelen met de vragen die de auteur aan de orde stelt. Ongetwijfeld heeft dit te maken met de wereld waarin we leven, namelijk een patriarchale maatschappij. Hoewel veel onderwerpen in het boek me aanspreken kan ik mij de reis van de auteur niet geheel invoelen omdat zij voor mij te spiritueel is en uitgaat van de ziel en het goddelijke. Zoals een vriendin van de auteur zich afvraagt of er wel een doelgroep is voor dit soort boeken. Dat laatste denk ik wel, maar dat zal toch een beperkte groep zijn.

Jitske Bijker

Meer essay’s