Lust, liefde en vooral heel veel eenzaamheid

De ziekte van Kortjakje – Mira Feticu – De Geus – 188 blz.

De in Roemenië geboren schrijfster Mira Feticu debuteerde in haar vaderland met een dichtbundel, maar schreef daarna vooral verhalen. Sinds 2008 schrijft ze ook in het Nederlands, met als eerst uitgegeven werk een verhalenbundel: Lief kind van mij. De ziekte van Kortjakje is haar eerste Nederlandstalige roman. In het boek worstelt naamgenoot Mira met lust, liefde en met de taal, maar het is vooral de eenzaamheid die haar parten speelt. Haar echtgenoot gaat zo zijn eigen gang, burgert sneller in dan zij en weigert om haar een kind te geven.

Tijdens haar werk als bibliothecaresse ontmoet ze een oudere man met wie ze haar liefde voor literatuur kan delen. Er ontstaat al snel een bijzonder en erotische relatie tussen de twee. Maar Mira’s persoonlijke worstelingen worden hier niet minder door. Ze worstelt maar door: met haar man, haar afkomst, haar alsmaar verder tikkende biologische klok, haar affaire, haar eenzaamheid, haar lichtelijk masochistische trekjes en haar soms net iets te ver gaande gedachten.

“Voor mijn man besta ik niet meer. Ik verdrink in mijn haat tegen hem. Ik ga ten onder aan mijn frustratie en jaloezie, omdat hij zijn eigen leven zo gemakkelijk weer oppakt, omdat hij zo boos op mij is en toch onverstoord naar bed kan gaan, omdat hij simpelweg boven het verdriet lijkt te staan. Omdat hij stug zijn eigen leven leidt, wat voor mij onmogelijk is. En ik haat mezelf, omdat ik hem toch, telkens wanneer hij terugkomt, met open armen ontvang.”

Opvallend is natuurlijk de gelijkenis tussen de naam van de hoofdpersoon en de schrijfster: Mira. Hierdoor vraag je je als lezer af waar de grens ligt tussen het verhaal en de werkelijkheid. Mogelijk is dit ook Feticu’s bedoeling, ze zet je als lezer aan het denken.

Het communistische verleden van Roemenië komt ook aan bod in De ziekte van Kortjakje. Verhalen uit Mira’s jeugd, met name over haar door het socialistische beleid getraumatiseerde oma, laten zien dat het voor iedereen een moeilijke tijd was. Er komt ook een beeld uit naar voren van Mira’s jeugd, die niet vlekkeloos is verlopen.

Het verhaal is goed, maar de verwarring van Mira heeft veel invloed op de schrijfstijl. Naarmate ze wanhopiger wordt, wordt de stijl lastiger te volgen. Gedachten, dialogen en flashbacks wisselen elkaar af, en soms is het onduidelijk wat echt is gebeurd en wat de fantasie is van de hoofdpersoon. De schrijfstijl past bij de mentale staat van de hoofdpersoon, bij haar gevecht met vooral zichzelf.

Felice Beekhuis