De krater – Gerwin van der Werf
De depressie te lijf in Duitsland
Het is al eerder gedaan, een wedstrijd uitschrijven voor het Boekenweekgeschenk. Het lijkt een gouden greep. Uit de 149 inzendingen die naamloos werden beoordeeld door een jury, werd De krater van Gerwin van de Werf als winnend manuscript gekozen. De opdracht is elk jaar om een boek te schrijven van ten hoogste 20.000 woorden en regelmatig leverde dat geen bevredigend resultaat op. Deze keer dus wel.
De hoofdpersonen in De krater zijn drie jongeren uit één gezin. De oudste is Johnny, hij is een jaar of negentien. Hij heeft zijn middelbare school niet afgemaakt en werkt in een garage. Niet dat hij daar ingewikkelde reparaties mag doen. Hij plakt en verwisselt banden en houdt de werkplaats schoon. Zijn vocabulaire is beperkt en zijn favoriete woord dat hij aan veel woorden koppelt is ‘kut’. Hij heeft een rijbewijs en een oude rode Volkswagen Golf. Eden is een meisje van zestien. Zij is de middelste van de drie. Benjamin (Benji) is de jongste, hij is veertien Hij is al een jaar bijna niet naar school geweest, ligt dagenlang in bed en leeft op Doritos, Cola Zero en tosti’s.
Naar de plaats van de inslag
Eden kan niet langer aanzien dat Benji zo depressief is en besluit een reisje te plannen naar Steinheim in Duitsland. Daar is zestien miljoen jaar geleden een meteoriet ingeslagen. Benji is een nerd die alles weet van het heelal. Donkere materie, de Melkweg, planeten en ruimtevaartuigen kennen voor hem weinig geheimen. Vandaar het reisje naar Steinheim om Benji de krater te laten zien. Eden denkt dat het hem zal opvrolijken. Ze pint 300 euro met de pas van haar moeder. Op de dag van vertrek staan ze vroeg op, sluipen het huis uit en gaan op weg naar Steinheim. Volgens Johnny een stinkgat met een kutnaam.
De nodige humor
Alle drie hebben ze hun eigen problemen. Johnny’s verkering is uit, Eden wil liever een jongen zijn en ook Benji zit in een fase waarin hij nog niet weet of hij op jongens of op meisjes valt. De titel van het boek heeft twee betekenissen. Er is die beroemde krater in Duitsland, maar er is ook een krater geslagen in hun gezin, toen vader besloot om uit het leven te stappen. Misschien klinkt dit allemaal zwaar, maar Van der Werf brengt er gelukkig de nodige humor in. Johnny zorgt steeds voor problemen. Hij rijdt telkens zijn tank helemaal leeg, omdat de benzine bij de volgende pomp veel goedkoper zou zijn. Ook zijn hobby om verkeersborden te stelen levert penibele en grappige situaties op. Het wordt gesnapt en moet een boete betalen. Benji knapt al een beetje op. Maar als ze bij Steinheim aankomen, weet hij te melden dat dit het verkeerde stadje is. De krater is in een ander Steinheim, maar dat ligt nog vierhonderd kilometer verderop. Ze gaan er toch maar heen, ondanks dat de driehonderd euro al aardig opraken.
Goed verzonnen en mooi opgebouwd verhaal met geloofwaardige karakters. Van der Werf zet drie geloofwaardige jongeren neer, zowel qua taalgebruik als qua gedrag. De krater is een aangename novelle om te lezen. Niet alleen voor volwassenen, maar zeker ook voor jongeren. Volgend jaar maar weer zo’n schrijfwedstrijd. Misschien ook een goed idee voor de Kinderboekenweek!
