Een ander beeld van de zorg
Tommie in de zorg – Tommie Niessen – Ambo/Anthos – 182 blz.
Tommie Niessen is een jonge man die het moeilijk vindt een beroep te zoeken dat bij hem past. Hij vertelt over de opleidingen die hij heeft gedaan – drie stuks maar liefst – en alledrie ook weer heeft afgebroken na een jaar en de banen die hij heeft uitgeprobeerd. Ze passen allemaal niet bij hem. Wanneer zijn moeder op een dag oppert om in de zorg te gaan werken, vindt Tommie dat een belachelijk idee. Hij gaat toch niet de hele dag mensen wassen? Maar uiteindelijk probeert hij het toch en blijkt het werk bijzonder goed bij hem te passen. Gelukkig klopt het negatieve beeld dat hij eerst van de zorg had totaal niet. Nu is het zijn missie om ook anderen te laten zien dat de zorg veel meer is dan ‘mensen wassen’.
Ik kende Tommie al van zijn blogs op Facebook. Die las ik altijd met veel plezier en soms ook met een traan. Ik was dan ook zeer verheugd te lezen dat er een boek uit zou komen. Tommie vertelt heel open en eerlijk over zijn werk, maar ook over andere ervaringen in zijn leven. Het is prachtig te zien hoe iemand zich zo open kan geven, zodat ook wij, de lezers, kunnen leren van zijn ervaringen en inzichten. Ik ben altijd zeer dankbaar wanneer mensen dat willen doen.
Zijn columns zijn vaak best indringend. Ze zijn ook niet allemaal even opbeurend, ondanks het feit dat Tommie heel luchtig en positief vertelt over zijn ervaringen. Het gaat soms over zeer schrijnende situaties, soms zorgelijke en dan weer heel grappige. Natuurlijk komen bekende zaken als eenzaamheid en afhankelijkheid aan bod, maar ook de effecten van bureaucratische regeltjes.
In elke column weet hij er uiteindelijk weer een positieve draai aan te geven, zodat je het boek niet weglegt met een zwaar gevoel. Sterker nog, ik wil telkens meer van hem lezen. Soms zijn er echter ook columns die best wat langer hadden mogen zijn. Dan roept zijn verhaal vragen bij me op die nu onbeantwoord blijven. Verder lezen de columns heel prettig. Tommie heeft een fijne schrijfstijl waarmee hij je zo het verhaal intrekt. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat hij al na een paar columns benaderd werd door een uitgever. Soms schrijft hij zijn verhalen met een Brabants accent. Ik kan de mensen dan zo horen praten, aangezien ik zelf van oorsprong Brabantse ben. Het maakt de verhalen net wat levendiger. Tussen de columns door staan ook quotes in het boek. Soms zijn dat wijze uitspraken, soms grappige uitspraken van zorgvragers. Maar af en toe staan er ook quotes tussen die duidelijk een boodschap zijn aan ons allemaal, zoals: Beter zuinig op de zorg, dan bezuinigen op de zorg.
Iedereen die wel eens zorg nodig heeft gehad weet hoe belangrijk het is om iemand aan je bed te hebben die op een menselijke en vriendelijke manier contact met je maakt. Ik herinner me nog uit mijn vroege jeugd dat dat destijds allerminst het geval was. Wat ben ik blij dat die instelling veranderd is! En ik denk daarom dat we mensen in de zorg moeten koesteren. Dit boek is een eerbetoon aan al die mensen in Nederland die dagelijks met veel passie en liefde hun zorgtaak uitvoeren.
