Een heel bijzonder boek
Een heel bijzonder meisje – Anna van Praag – Lemniscaat – 137 blz.
In haar dankwoord, achterin het boek, schrijft Anna van Praag: Dit verhaal berust op een werkelijkheid die ik behoorlijk veel geweld heb aangedaan. Het is dan ook alleen maar mijn privéwerkelijkheid – en zelfs dat niet.
Voor de schrijfster – en ongetwijfeld ook voor haar naasten – is dit belangrijk om te vermelden. Voor de lezer doet het er niet toe. Het zou gebeurd kunnen zijn en als je het boek leest, en steeds moelijker weg kunt leggen, gebeurt het. Echt. Omdat de schrijfster het beschrijft alsof je er zelf bij bent.
Alicia is elf als ze met haar ouders, broertje en zusje, op vakantiekamp gaat naar Italië. Het is niet zomaar een kamp, het wordt bevolkt door verstandige merendeels volwassen mensen. Deze groep volwassenen werkt op verschillende manieren samen en staat onder leiding van Sophia. Alicia is idolaat van haar, helemaal nadat Sophia heeft gezegd dat ze een ‘heel bijzonder meisje’ is. Bovendien heeft Sophia twee zonen waar Alicia ook verrukt van is.
Als de vader van Alicia een belangrijke functie krijgt binnen de groep, het opzetten van de Nederlandse Casa Nostra – zoals het huis in New York heet – gaan er veel dingen veranderen. De moeder van Alicia heeft er moeite mee dat haar gezin uiteen valt en Alicia leidt een dubbelleven. Het sprankelende feestleven in Casa Nostra en het gewone, saaie schoolmeisjesbestaan daarnaast.
De oplossing van haar moeder voor veel problemen in het leven is: schrijf de persoon waar je een probleem mee hebt een brief. Dat doet Alicia in haar gedachten op het moment dat het hele feestleven van Casa Nostra niet meer dan een bordkartonnen decor blijkt te zijn. Van het ene op het andere moment vervalt die fantastische kant van haar bestaan en denkt ze na over alles zoals zij het meemaakte van het begin, toen ze negen was, tot het einde. Die gedachten richt ze aan Sophia.
Een heel bijzonder meisje is een bijzonder heftig boek dat je meerdere keren kunt lezen en waarin je iedere keer nieuwe dingen in ontdekt. Lees je de eerste keer voornamelijk het verhaal, de volgende keren kun je genieten van de mooie zinnen waarmee Anna van Praag dit verhaal heeft opgebouwd. Er zit geen verkeerde zin tussen, ieder woord past precies daar waar het staat, het sprankelt tot het, zonder enige vooraankondiging, ineen stort. De feestzinnen zijn afgelopen en net als Alicia hoop je dat alles op wonderlijke wijze goed komt.
Kortom: Anna van Praag heeft een heel bijzondere prestatie geleverd!
