Te voet – Shane O’Mara
Ode aan het lopen
O’Hara loopt zelf graag en veel, maar wie met dit boek een praktische ‘hoe houd ik mezelf gezond met wandelen’-gids in handen denkt te hebben, moet zijn verwachtingen bijstellen. In Te voet brengt neurowetenschapper Shane O’Mara weliswaar een ultieme ode aan lopen, en dat doet hij over het algemeen op een toegankelijke manier, maar er komt ook behoorlijk wat medische terminologie voorbij. Wat mij betreft hinkt dit boek daarmee een beetje op twee gedachten: aan de ene kant wil O’Mara zijn wetenschappelijke inzichten met de lezer delen, aan de andere kant wil hij het liefst de hele wereld aan de hand nemen om ons deelgenoot te maken van het wonder dat lopen heet.
Hij weidt bijvoorbeeld uitgebreid uit over de techniek van het lopen en over de evolutionaire ontwikkeling van het lopen op zich en bedient zich daarbij van de nodige wetenschappelijke terminologie. Toch was dat voor mij uiteindelijk geen bezwaar om door te lezen, want O’Mara heeft veel interessants te melden. Hij maakt ons deelgenoot van de fysieke voordelen van lopen – wat het doet met je hersenen, je lijf, je gezondheid – maar ook wat voor invloed het heeft op je stemming. Hij vertelt wat er allemaal gebeurt in je hersenen als je je benen in beweging zet, en welke cruciale veranderingen in de hersenen optreden als je alleen al opstaat. Jezelf in verticale positie brengen leidt tot een onmiddellijke positieve verandering in je bloeddruk, je bloedsomloop en je stofwisseling. En dan sta je alleen nog maar.
Ook de visie die O’Mara deelt over stedenbouw is interessant. Het merendeel van de wereldbevolking woont in steden, en in Te voet doet de auteur een dringend beroep op stedenbouwkundigen om de beloopbaarheid in steden zo aantrekkelijk mogelijk te maken. O’Mara wandelt zelf graag door steden en ziet daar belangrijke gezondheidswinst in. Maar wie door een stad loopt, zo legt hij uit, geeft niet alleen lichaam en geest een oppepper, maar vergroot daarmee ook het gevoel van verbondenheid met de omgeving en met andere mensen. Ook de economie doet voordeel met wandelaars: als je loopt, heb je immers meer gelegenheid om de omgeving in je op te nemen en zul je winkels en bedrijven waar je normaalgesproken langs racet, gemakkelijker opmerken.
Daarnaast zet je via je ogen en dat wat je waarneemt tegelijkertijd je hersenen aan tot specifieke activiteit, waardoor onder andere je creativiteit wordt geprikkeld. Iedereen die zijn hoofd weleens wil ‘leegmaken’ door een stuk te gaan wandelen, zal daarmee ook de ervaring kennen dat daardoor juist nieuwe ideeën en inspiratie kunnen ontstaan. Overigens vertelt O’Mara erbij dat als je aan een bepaalde beweging dénkt, er al bepaalde hersengebieden worden gestimuleerd. Ben jij om een of andere reden niet tot (veel) lopen in staat, kan het dus voor je hersenfuncties evengoed nuttig zijn jezelf in gedachten in beweging te zetten.
Voor ieder ander geldt de regel die O’Mara een aantal keren in zijn boek stelt: loop zo veel en zo vaak mogelijk, ook al zijn het korte momenten; elke stap die je zet is meegenomen. O’Mara gaat zelf voor minimaal 10.000 stappen per dag en legt uit waarom de aanschaf van een stappenteller of app op je telefoon een verstandige beslissing is. Misschien moet ik dat toch ook maar eens gaan doen.
Boek bestellen!
