Een vriendschap die het leven tekende
De zee zien – Koos Meinderts – De Fontein – 159 blz.
De zee zien is de tweede roman voor jongeren door Koos Meinderts, bekend van zijn vele verhalen, gedichten en liedjes. Het boek is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. In 1997 blikt Kees terug op zijn vriendschap met Jan die begon in 1959. Het verhaal brengt ons terug naar een tijd waarin de omgangsvormen anders waren en het geloof een grote rol speelde. Misschien kan het voor jongere lezers daarom overkomen als iets wat ver van hun bed staat, maar als ze daar doorheen prikken blijft er een heel mooi verhaal over vriendschap, liefde, volwassen worden en schuldgevoelens over.
Kees komt Jan tegen en die ontmoeting groeit uit tot een echte jongensvriendschap. Samen boksen, vissen en bij elkaar eten. Jan heeft een zus, Marijke, waar Kees verliefd op wordt maar hij is in eerste instantie te verlegen om dat te laten merken. Jan heeft een wens. Hij wil samen met Kees de schoorsteenpijp beklimmen. Ze maken de afspraak dit te gaan doen. Jan gaat klimmen, maar Kees durft niet verder en gaat weer naar beneden. Jan wilde weten of je op de top van de schoorsteen de zee kon zien. Dan gebeurt er het ongeluk en Jan valt dood neer. Kees schrikt en rent naar huis. Hij verzwijgt dat hij bij het ongeval aanwezig was.
Zoals eerder verteld, beleef je het verhaal door de ogen van Kees. Hij vertelt over zijn ontmoeting en vriendschap met Jan. Zijn verliefdheid op Marijke. Op een dag mag hij haar kussen, maar dat is ook de dag dat Jan zal overlijden en Marijke uit zijn leven verdwijnt. Zij gaat emigreren en jaren later komen ze elkaar weer tegen en spreken ze over Jan. Vervolgens gaan ze beiden weer hun eigen weg. Het verhaal eindigt als Kees weer terug is op de plaats van het ongeluk en voor zichzelf een afsluiting heeft gevonden. Het verhaal is rond en we zijn weer in het heden.
Koos Meinderts weet in korte hoofdstukken en zinnen een mooi verhaal te vertellen. Het geeft heel goed het tijdsbeeld van de jaren vijftig van de vorige eeuw en de sfeer van toen weer. Naast het gewichtige onderwerp, een vriend die sterft en het schuldgevoel van Kees is de vertelwijze luchtig en soms humoristisch, waardoor het een prettig leesbaar verhaal is geworden en geen zware kost.
Ik vind het knap hoe de schrijver met weinig woorden zoveel weet te vertellen. Het verhaal heb ik in Ă©Ă©n ruk uitgelezen, omdat het vroeg om gelezen te worden.
