Glimlachen en grinniken om Caaf
De verwarde cavia – Paulien Cornelisse – Eigen Uitgave – 190 blz.
Hoe is De verwarde cavia het best te omschrijven? Het boek laat zich niet makkelijk in een hokje duwen. Een roman is teveel gezegd, het is meer een luchtige, humoristische vertelling waaraan je nog heel goed kunt zien dat veel hoofdstukjes – ze zijn ultra kort – oorspronkelijk columns zijn geweest. Waarom de hoofdpersoon een cavia is, legt Paulien in het interview op Boekenbijlage zelf uit. “Ik vond het leuk om iets te schrijven dat weliswaar herkenbaar was, maar toch ook heel erg vreemd. Ik had het zelf denk ik een beetje saai gevonden als het een boek over een vrouw op kantoor was geweest. Dat het een cavia is, werkt bevreemdend, juist omdat wat zij meemaakt zo normaal is.”
Om nog even door te gaan op de cavia – Caaf voor vrienden en collega’s – zij lijkt maar ten dele op een echte cavia. De grootste overeenkomst is haar vacht die er in allerlei omstandigheden anders uit kan zien, nat, warrig of pluizig. Verder heeft Caaf geen beperkingen, want ze typt, belt en kletst er lustig op los. Ze heeft zelfs een seksleven dat niet beperkt blijft tot haar soortgenoten, want ze duikt na een personeelsfeestje ook in bed met de broer van Stella van human resources.
Het kantoor wordt bevolkt door types die ook niet zouden misstaan in Toren C. Afdelingschef Ruud die altijd ‘dag rakkers’ roept, Anne-Bet die eruit vliegt omdat ze teveel thuisblijft voor haar hond met nierstenen, Roy, de homo aan de balie, Kim die een verhouding heeft met een gescheiden man afkomstig uit Curaçao en Harm Jan de IT-er met telefoonangst. Er is ook nog een collega, Enzo, die bij het moederbedrijf werkt, met wie Caaf een “gecombineerde communicatiestrategie” moet bedenken. Enzo is een langharige cavia met Italiaans bloed. Caaf en hij krijgen een relatie.
Het boek zit vol met Cornelisse’s kenmerkende observatiehumor. Gerlof, een Yoga-leraar komt op kantoor.
“‘Ik ga het eerst eens even in me opnemen hier,’ zei Gerlof. Hij ademde in.
‘En de meter tikt door?’ riep Ruud. Hij was bezig een stapel geprinte spreadsheets te perforeren.
Gerlof keek hem aan en zei niets. Hier leek zelfs Ruud van onder de indruk. ‘Sorry,’ zei hij. ‘Ik werk met een flat fee,’ zei Gerlof. Dat klonk niet erg yoga-achtig, maar het was dan ook bedrijfsyoga. Cavia begon respect te krijgen voor de man met de blote voeten die iedereen eronder kreeg.’”
De situaties die Cornelisse beschrijft zullen voor de meeste mensen heel herkenbaar zijn. In elk hoofdstuk zit wel een passage waar je om kunt grinniken of glimlachen. De verwarde cavia is een grappig boek vol leuke observaties, niet meer en niet minder.
