Goed verhaal, maar liever 200 bladzijden minder

Het bloed van onschuldigen – Julia Navarro – Vertaald door Henk van den Heuvel– Wereldbibliotheek – 623 blz.

Julia Navarro (1953) is een Spaanse schrijfster. Ze was journalist voor verschillende tijdschriften. Ze heeft meer boeken op haar naam staan, maar drie titels zijn ook in het Nederlands uitgegeven: Het Sindone complot (2005), De verborgen kleitabletten (2006) en Zeg me wie ik ben (2013). Het bloed van onschuldigen is Navarro’s vierde naar het Nederlandse vertaalde boek. Van deze laatste twee werken zijn wereldwijd al miljoenen exemplaren verkocht. Haar boeken worden in meer dan vijfentwintig talen vertaald.

In de dertiende eeuw schrijft monnik Julián in het geheim een kroniek over de bestorming van de kathaarse burcht Monségur in de Franse Languedoc. Ontzet beschrijft hij ook de gruweldaden van de kerk en de Franse hertogen tegen weerloze bewoners. Maar eens, zo gelooft de monnik, zal het bloed van onschuldigen worden gewroken.
Rond de Tweede Wereldoorlog wil de kathaarse graaf d’Amis het werk van frater Julián geauthenticeerd hebben, hiervoor schakelt hij geschiedkundige Ferdinand in. Deze doet zijn werk, maar wil met verdere stappen niets te maken hebben. Hier begint echter wel het verhaal dat zestig jaar later nog speelt.

Aan het begin van de 21e eeuw plant de zoon van d’Amis een aanslag op de katholieke kerk om de wraakvoorspelling in de kroniek in te lossen. Samen met islamitische fundamentalisten wil hij drie kerken – in Rome, aan de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella en in Jeruzalem – tegelijkertijd opblazen. Ook in Istanbul wil hij een aanslag op een moskee laten plegen om een totale oorlog tussen christendom en islam te ontketenen. Een speciale eenheid van de Europese geheime dienst krijgt lucht van de zaak en probeert samen met de CIA en een afvaardiging van het Vaticaan het onheil te voorkomen. Een wedloop met de tijd begint.

Het boek Het bloed van onschuldigen bestaat uit drie delen, waarbij elk deel zich afspeelt in een andere tijd. Zoals al te zien in deze samenvatting bevat het boek een groot aantal tijden, personages en gebeurtenissen. Te veel, als je het mij vraagt. Elke deel van Het bloed van onschuldigen zou een boek op zich kunnen zijn, omdat in elk deel nieuwe personages opduiken, met nieuwe beslommeringen, nieuwe belangen en eigen dwaalwegen. Zo vond ik het absoluut heel interessant hoe Ferdinands vrouw Miriam verdwijnt in Nazi-Duitsland en hij naar haar op zoek gaat, maar dit heeft weinig tot niets met de hoofdlijn, de kroniek van frater Julián, te maken. Door de vele bijzaken raakt de rode draad soms zoek. Maar uiteindelijk is het wel een goed verhaal met een kop en een staart.

Overduidelijk is dat Julia Navarro een goede schrijfster is. Ze weet personen, gebeurtenissen en omgevingen beeldend te omschrijven, waardoor je het idee hebt dat je echt kunt zien wat gebeurt. Je wordt als lezer helemaal meegetrokken in de zoektocht en de wanhoop van Ferdinand in 1939, maar ook decennia later in de vrijheidsstrijd van moslima Laila, en de religieuze wanhoop van haar broer Mohammed en zijn terreurgroep.

Ik had liever gezien dat het tweede deel een apart boek was geworden, het verhaal is meeslepend genoeg. Aan het eind is de cirkel toch weer rond. Navarro is een goede schrijfster, maar met 623 bladzijden moet je wel weten waar je als lezer aan begint.

Felice Beekhuis