Hoe het onmogelijke leven toch mogelijkheden heeft
Het onmogelijke leven – Kate Scelsa – Vertaling: Lies Lavrijsen – Clavis – 296 blz.
Het verhaal gaat over drie tieners. De zestienjarige Mira begint na de zomer op haar nieuwe school. Door haar hoge ziekteverzuim wilde ze niet meer terug naar haar vorige school en hier wil ze met een schone lei beginnen. Ze heeft haar ouders beloofd haar best te zullen doen, ook al is ze al doodmoe bij de gedachte hier aan.
Sebby is Mira’s gay-best-friend. Hij lijkt altijd vrolijk, al is het leven in zijn pleeggezin helemaal niet iets om vrolijk van te worden. Hij zit niet op dezelfde school, maar gaat wel met Mira mee naar haar school. Samen hebben ze een eigen wereld vol magische rituelen en spontane roadtrips verzonnen. Ze vinden dat ze zo het onmogelijke leven een beetje mogelijk maken. De derde tiener is Jeremy, een heel verlegen jongen. Na een incident aan het einde van het vorig schooljaar is hij helemaal in een zelf gekozen isolement gedoken tot hij oog in oog komt te staan met Sebby en Mira.
Het verhaal wordt verteld vanuit drie perspectieven, van alle drie de hoofdfiguren. Boven elk stuk staat de naam vermeld van degene die op dat moment aan het woord is. Dat is wel prettig, want anders zou het wat rommelig overkomen. Door de wisseling van perspectief houdt het je scherp en komen de hoofdfiguren beter tot hun recht.
De cover is vrolijk en springt er uit, een titel waar je meerdere kanten op kan en een tekst op de achterflap die niet veel loslaat en eigenlijk toch al veel vertelt. Zo is eigenlijk het gehele boek. Er lijkt niet veel te gebeuren, maar toch is niet alles wat het lijkt te zijn.
Het verhaal gaat over het dagelijkse leven van de drie waar niet veel actie in zit, ze worden wakker, gaan naar school en pogen daar de dag door te komen. Alle drie komen ze uit een aparte gezinssituatie en hebben veel meegemaakt. Doordat er thuis en in hun hoofd van alles aan de hand is, is dat een verklaring waarom ze zo naar elkaar toe getrokken worden. Het zijn ingewikkelde vriendschappen die hun leven veranderen. Het is knap dat je zo in een verhaal kan komen te zitten, waardoor je wilt blijven lezen terwijl er helemaal geen spanning of spanningsopbouw in zit. Het kabbelt maar door en is toch boeiend genoeg om van de hoofdfiguren te gaan houden. Je leeft mee en wilt gewoon weten waar het naar toe gaat.
Een verhaal over vriendschap, pesten, homoseksualiteit, verliefd worden, vertrouwen en liefde. Zoals gezegd een verhaal met heel veel inhoud in een rustig jasje gegoten.
