Huurmoordenaar of Superman?
Orphan X – Gregg Hurwitz – Vertaling: Erik de Vries – Bruna – 389 blz.
Gregg Hurwitz is auteur van vijftien thrillers. Tevens schrijft hij screenplays voor Disney, Warner Bros, Paramount en MGM. Hij heeft aangekondigd een hele reeks te schrijven over Evan Smoaks. Orphan X is de eerste.
Evan Smoaks wordt als twaalfjarige uit een weeshuis geplukt en opgeleid tot een killermachine – Orphan X – in geheime dienst van de overheid. Tot er een coup gepleegd wordt, het Orphan-project niet langer bestaat en hij er alleen voor staat. Hij gaat verder als de Nowhere Man. Als er iemand in nood is, kan hij of zij een geheim telefoonnummer bellen en Evan komt helpen. Zodra zijn taak volbracht is (op welke manier dan ook, Evan doet er alles aan om zijn cliënt veilig te stellen), mag het telefoonnummer doorgegeven worden aan één persoon die ook hulp nodig heeft, en dan komt Evan weer opdraven.
Hij is een soort moderne Superman, want niemand weet wie hij echt is. Hij is niet te traceren en zijn echte naam is niet bekend. Op een dag wordt hij in de val gelokt en moet hij zichzelf én zijn cliënt veilig zien te krijgen. Tussendoor heeft hij ook nog te maken met de buren van zijn appartement, die hem voor van alles en nog wat om hulp vragen. Maar wie zit er achter hem aan, en vooral: waarom?
‘Evans twaalfjarige lichaam zit verstijfd in de passagiersstoel waarin hij in stilte wordt rondgereden. Hij heeft een snee in zijn wang en een blauwe plek op zijn slaap. Het warme bloed dat langs zijn hals naar beneden druipt, vermengt zich met zijn angstzweet (…)
“Wat wil je dat ik voor je doe?” vraagt hij.
“Dat kan ik je nog niet vertellen”. Jack blijft een tijdje zwijgend doorrijden, totdat hij zich lijkt te realiseren dat een jongen in Evans positie geen genoegen kan nemen met zijn antwoord. “Ik kan je niet alles meteen vertellen,” vervolgt hij, op haast verontschuldigende toon, “maar ik zal nooit tegen je liegen.” Evan slaat hem aandachtig gade. Besluit hem op zijn woord te geloven. “Zal ik gewond raken?”
Jack rijdt door, blijft strak voor zich uit kijken.
“Dat kan,” zegt hij.’
Hurwitz weet vanaf het begin de spanning er goed in te krijgen. Er is al snel veel actie en Evan lijkt een soort moderne James Bond of MacGyver te zijn. Mede door zijn intelligentie en met moderne hulpmiddelen weet hij zich uit de meest gevaarlijke situaties te redden. Het karakter van Evan is erg goed uitgewerkt. Door zijn achtergrond is hij niet bang om dingen te doen die niemand anders kan of durft, maar hij lijdt door zijn beroep wel een erg eenzaam bestaan. Gaandeweg kom je erachter dat hij een klein hartje heeft, vooral als hij buurvrouw Mia ontmoet, alleenstaande moeder van de bijdehandse Peter.
Door de korte hoofdstukken wil je maar één ding: doorlezen!
Wat je niet vaak ziet in thrillers, is dat de hoofdstukken titels hebben. Meestal worden ze genummerd of wordt het hoofdstuk voorafgegaan aan een datum en/of jaartal. Bij Orphan X zijn het leuke titels, alsof je een romannetje leest. Zoals het hoofdstuk waarin hij zijn nieuwe cliënt moet fouilleren en onderzoeken op microfoontjes. Zij moet zich helemaal uitkleden hiervoor. Dit hoofdstuk heet ‘De mislukte date.’ Enig humor is Hurwitz dus niet vreemd.
In een interview met Hurwitz las ik dat hij veel research doet voor zijn boeken. Dat is goed te merken. Evan maakt gebruik van allerlei moderne gadgets en technieken. Aangezien ik een leek ben op dit gebied kan ik niet zeggen hoe waarheidsgetrouw dit allemaal is, maar het komt wel erg geloofwaardig over.
Orphan X is een erg sterk eerste deel in een reeks. Ik hoop dat Hurwitz dit vast kan houden, dan zullen er een flink aantal fans bij gaan komen. Ik kan in ieder geval niet wachten op deel twee!
