In haar geboortestad Utrecht studeerde ze Italiaanse taal- en letterkunde. Ze vertaalt (jeugd)boeken uit het Italiaans en uit het Engels. Haar lievelingswoord is primavera (lente). Ze schrijft graag sprookjesachtige verhalen, ze zingt en speelt er accordeon bij. Aan het conservatorium in Maastricht (Hogeschool Zuyd) geeft ze Italiaans aan zangstudenten. In 2011 ontving ze samen met de auteur Christian Frascella de Dioraphte Jongerenliteratuurprijs voor het best vertaalde boek, Ik ben de sterkste. In oktober 2025 won ze de Filter Vertaalprijs voor haar vertaling van De woordredders van Enrico Galiano.
In Jan Terlouw en de kinderen van Katoren gaat Henrieke Herber in gesprek met een aantal jonge en oude kinderen die de verhalen van Jan Terlouw lezen en lazen. Vertrekpunt voor het boek vormt de ontmoeting die Henrieke Herber op 12 maart 2025, twee maanden voor zijn overlijden, in Twello had met Jan Terlouw.
Je speelt accordeon, geeft Italiaans aan zangstudenten, je vertaalt en schrijft zelf boeken. Hoe ben je zo’n duizendpoot geworden?
Alles hangt met elkaar samen! Dagelijks verzet ik zinnen: in vertalingen, tijdens lessen of in zelfbedachte teksten. Van muziek houd ik sinds mijn geboorte. Als de zinnen door mijn hoofd jagen en maar niet willen landen, pak ik mijn accordeon. Bach brengt rust en overzicht.
Je hebt twee kinderboeken geschreven en je vertaalt veel, wat heeft je ertoe bewogen om Jan Terlouw en de kinderen van Katoren te schrijven? Was dat niet buiten je comfort-zone?
Aart Hoekman van uitgeverij Brooklyn vertelde me dat hij een reeks boekjes wilde uitgeven over mensen die iets moois te vertellen hebben of hadden. Maarten Biesheuvel, bijvoorbeeld. Aart vroeg: ‘Over wie wil jÃj iets schrijven?’ Jan Terlouws Pjotr was mijn boekheld, ik ben nog steeds dol op Koning van Katoren, dus de keus was snel gemaakt. Terlouwbiograaf Joep Boerboom en NRC-journaliste Petra de Koning vroeg ik mee te lezen, omdat biografisch schrijven inderdaad buiten mijn comfortzone is!
In hoeverre is het toch wel plotselinge overlijden van Terlouw van invloed geweest op de inhoud van het boek? Je had tenslotte nog plannen voor een tweede interview. Stond je eerder een ietwat ander boek voor ogen?
Het plan was om te praten over de geboorte van boekhelden en om, inderdaad, minstens vier gesprekken met Jan Terlouw te voeren. We hadden data geprikt, maar vanwege Jan Terlouws broze gezondheid konden de gesprekken helaas niet doorgaan. Tijdens onze ontmoeting merkte ik waar Terlouw het liefste over sprak: de kracht van verhalen. ‘In een verhaal kun je kinderen zoveel meegeven.’ Toen bedacht ik: dáárover moet het boek gaan. Wie zijn al die ‘kinderen van Katoren’ die zijn boeken lezen en lazen en wát heeft Jan Terlouw meegegeven?
Hoe ben je tot de selectie van de interviews gekomen?
Ik heb gezocht naar mensen die een link hadden of hebben met Jan Terlouw: zijn dochter Sanne, zijn geliefde Annette Nobuntu Mul, zijn schoondochter Saskia de Jong (zelf ook kinderboekenschrijver), biograaf Joep Boerboom, partijgenoot Jan Paternotte en oud-voorzitter van Stichting Lezen Frank Elderson bijvoorbeeld. Van Hannah Prins wist ik dat zij de Jan Terlouw-lezing had gegeven en dol was op zijn boeken. Jaap Friso is recensent van kinderboeken, dus hij kon Terlouws positie binnen de canon van de kinder- en jeugdliteratuur duiden. Bibi Dumon Tak heeft een interessante mening, als lezer en als kinderboekenschrijver. Sylvia Witteman wijdde ooit een column aan Koning van Katoren en is liefhebber van de typische Terlouwtaal. Oud SP-voorzitter Ron Meyer was goed bevriend met Terlouw. Over de Bijbelse verwijzingen in de Terlouwboeken sprak ik met dominee Rebecca Onderstal. Dichteres Marjolein Kool stuurde me het gedicht dat zij voordroeg op Terlouws uitvaart en burgemeester Paula Jorritsma sprak vol liefde over haar ereburger.
Welk interview met zijn lezers is je het meest bij gebleven?
Dat met ECB-topman Frank Elderson vond ik ontroerend. Hij vertelde in alle openheid over zijn eerste kennismaking met verhalen en trok een prachtige lijn van Pjotr naar de Russische Bibliotheek. Ook had hij een mooie, actuele boodschap voor Stach (het personage uit Koning van Katoren dat opdrachten moet vervullen om koning te worden): organiseer in elke trein een voorlezer (met op het perron bordjes: beste reizigers, daar zit de voorlezer).
Welk boek van Terlouw is jouw favoriete titel?
Pjotr! Hij is voor mij de eerste boekheld van vlees en bloed. Pjotr is stoer: hij heeft het lef om in zijn eentje dwars door Siberië te trekken. Tegelijkertijd is hij dromerig en muzikaal: op zaterdagavond gaat hij niet voetballen met de jongens uit het dorp, maar maakt hij fluitjes, van hout, waarop hij de mooiste volksliedjes speelt.
In hoeverre vind je zijn boeken nog actueel?
In Terlouws boeken worden maatschappelijke thema’s aangeraakt. Veel van die thema’s (luchtvervuiling, bio-industrie) spelen nu nog.
Er is een biografie over Jan Terlouw uit 2016. Ben je van plan om een nieuwe biografie te schrijven?
Nee, zeker niet!
Hier mag je nog iets zeggen dat je graag kwijt wilt.
Mijn boek besluit ik met een Katorenverhaal. Ik zou dat verhaal nooit hebben geplaatst zonder de goedkeuring van de familie Terlouw. Toen Sanne Terlouw, na lezing, liet weten dat ze het verhaal ‘geinig’ vond, was dat een grote opluchting.  Bij de presentatie van het boek waren er verschillende familieleden Terlouw aanwezig. Zij reageerden zeer enthousiast. Dat deed me goed, ik vond het een eer.
Foto: Sanne Terlouw
Vragen: Janneke van der Veer en Pieter Feller