Meeslepende psychologische roman over verdwenen dochter
Het meisje in de rode jas – Kate Hamer – Vertaling: Mechteld Jansen – Boekerij – 381 blz.
Het gebeurt wel vaker dat de achtjarige Carmel Wakeford zich verstopt voor haar moeder. Maar wanneer ze dit spelletje uitprobeert tijdens een verhalenfestival voor kinderen, raakt ze haar moeder Beth plotseling echt kwijt. Een man, die haar heeft gadegeslagen, stapt op haar af en vertelt haar dat haar moeder een vreselijk ongeluk heeft gehad. Hij doet zich voor als haar grootvader en ze rijden samen naar het ziekenhuis, waar ze echter nooit aan zullen komen. In werkelijkheid is Beth kerngezond. Ze begint een wanhopige zoektocht naar haar dochter. Hoewel ze geen enkel spoor heeft, houdt ze de hoop levend dat haar dochter nog ergens is, gezond en wel.
Het boek wisselt van perspectief. Soms is moeder Beth aan het woord en krijgen we een kijkje in haar jaren van rouw, de stappen die ze zet, de zoektocht die blijft voortduren, en de hoop die ze blijft houden. In de overige hoofdstukken kijken we mee in het leven van Carmel, die opgroeit met haar ‘grootvader’ en worstelt met haar eigen problemen. Beide levens liggen overhoop en Beth en Carmel moeten daar mee om leren gaan. Het meisje in de rode jas is daarom meer een psychologische roman dan een echte thriller. Hoewel het verhaal op zichzelf natuurlijk wel spannend is.
In eerste instantie is het moeilijk om in het verhaal te komen. Beth is een moeder die snel van slag is en Carmel klinkt niet als een achtjarig meisje. Maar dan, in hoofdstuk 11, wanneer Carmel echt wordt vermist en moeder Beth terecht in paniek raakt, begint het boek te overtuigen. Het is meeslepend. Steeds dieper word je in het verhaal gezogen, steeds meer krijg je medelijden met de hoofdpersonen, en steeds meer wil je weten hoe het verder gaat. Hoe weten Beth en Carmel ieder hun leven op te pakken nadat ze van elkaar gescheiden zijn? Vindt Beth haar dochter ooit nog terug?
Hoewel het verhaal erg sterk is en de personages naar verloop van tijd steeds overtuigender worden, is het toch het slot dat aan je blijft knagen. Het is niet helemaal bevredigend. Het stopt te abrupt. Ik wil meer weten!
Felice Beekhuis
