Midden-Oosten voor dummies
Arabië is geen land – Esmeralda van Boon – Uitgeverij Brandt – 191 blz.
Van Boon schreef dit boek voor ieder die zich verbonden voelt met de regio, voor mensen die meer achtergrondinformatie willen en voornamelijk voor iedereen die de schrijfster vragen stelt over de beschreven landen. In het boek komen zeventien landen kort aan bod, waaronder ook een zeer opmerkelijk land, of misschien liever gezegd: veroverd grondgebied van ‘IS’. Ze legt in dit hoofdstuk onder andere uit wat de term ‘jihad’ nu eigenlijk betekent. Volgens de IS (Islamitische Staat) moet er een heilige oorlog worden gevoerd tegen de vijanden van de islam. Sommige jihadisten zien het als hun plicht deel te nemen aan conflicten wereldwijd waar hun broeders en zusters bij betrokken zijn, om ze te kunnen bijstaan. Een van de speerpunten was de beëindiging van de westerse invloed in de islamitische wereld, wat misschien ook de puriteinse inslag kan verklaren en het feit dat men niet mag roken, muziek luisteren of voetbalwedstrijden kijken op tv. IS zou volgens zichzelf de ware islam representeren.
Bij het hoofdstuk over Egypte valt mij op dat de schrijfster een wel zeer eenzijdige visie hanteert. Een bepaalde invalshoek hanteren is één ding, maar sommige stukken komen op mij suggestief over. Dit komt voornamelijk door het ontbreken van bronvermelding, waardoor ik nu geen idee heb of de informatie komt uit eigen hand, van Westerse media of zelfs van vijanden van het land. Zo schrijft zij tot mijn verbazing dat op 30 juni 2013 duizenden mensen de straat op gaan om te demonstreren tegen Morsi. Ik denk dat hier een aantal nullen vergeten zijn. Zelfs Wikipedia schrijft dat er die dag vele miljoenen de straat op gingen, en dat de demonstratie groter was dan die tegen Mubarak. Of dat zo is, weet ik niet, maar die dag zat ik via een Arabische zender te kijken naar het overweldigende aantal mensen, en ik weet zeker dat het hier niet om slechts duizenden ging. Natuurlijk kunnen beelden gemanipuleerd zijn, maar ik ken zelf Egyptenaren die op deze dag de straat op waren om te demonstreren tegen Morsi. Ook haar visie over de ontruimingen van het kamp op 14 augustus 2013, is duidelijk anders. Opnieuw heb ik vele beelden bekeken over die dag en vroeg mij af, of ik mij misschien vergist zou hebben. Niet eerder kostte het schrijven van een recensie mij zoveel tijd. Wat er zich die dag exact heeft afgespeeld, is moeilijk na te gaan voor mij, aangezien ik die dag daar niet aanwezig was, maar als ik af moet gaan op alle beelden die ik onderzocht heb, zowel van officiële kanalen als gewone filmpjes van bewoners van Caïro, kan ik mij niet vinden in het beeld dat de schrijfster schetst. Vandaar dat ik graag haar bronnen had gezien.
Het boek is mooi vormgegeven en de schrijfster heeft een prettige schrijfstijl. De stukjes over haar persoonlijke ervaringen zijn leuk om te lezen. Nadeel van dit boek is dat de ontwikkelingen momenteel zo snel gaan, dat de informatie in het boek inmiddels weer achterhaald is. Ook is het ontbreken van Turkije in het boek opmerkelijk, aangezien het land in de regio zo’n grote invloed heeft, en de laatste tijd niet zo positief in beeld is. Wat ik heel erg mis in het boek zijn, zoals ik al eerder vermeldde, bronvermeldingen, wat nadelig is voor het niveau. Ik heb nu geen idee waar de schrijfster haar nieuwsfeiten vandaan haalt. In een wereld waarin je je steeds meer moet afvragen of datgene dat je voorgeschoteld krijgt via het nieuws wel het ‘echte’ nieuws, is dit, omwille van je eigen integriteit, wel een vereiste vind ik. Een vierde nadeel is de persoonlijke visie van de schrijfster. Hierdoor krijgt men bij het lezen wel een eenzijdig beeld voorgeschoteld, waarmee de lezer rekening dient te houden. Het is raadzaam op meerdere fronten achtergrondinformatie in te winnen, om zo tot een objectief beeld van het Midden-Oosten te komen.
