Mooi boek over transgenders en vriendschap
Wie is er nou normaal? – Lisa Williamson – Vertaling: Lydia Meeder & Barbara Zuurbier – Lemniscaat – 306 blz.
Lisa Williamson (1980) studeerde podiumkunsten aan de universiteit van Middlesex, Engeland. Ze is acteur en speelt vaak in reclamespotjes. Ze werkte ook twee jaar voor de Gender Identity Development Service in Londen, de dienst die jongeren onder de achttien met genderproblemen helpt. Wie is er nou normaal? is Williamsons debuut.
Wie is er nou normaal? gaat over een jongen die een meisje wil zijn. David weet al zijn hele leven dat hij een meisje wil worden. Maar alleen zijn twee beste vrienden delen zijn geheim – zelfs zijn ouders hebben geen idee. Leo komt van een andere school. Er is daar iets gebeurd waar hij niet over wil praten. Maar als Leo het op een dag voor David opneemt en een jongen tegen de grond slaat, ontwikkelt zich een bijzondere vriendschap tussen de twee jongens, die ieder een groot geheim met zich meedragen.
Boeken over transgenderkinderen veroveren de markt. Steeds meer mensen raken er in geïnteresseerd, dus het aanbod wordt ook steeds groter. Maar dat wil niet zeggen dat de verhalen minder intrigerend worden. Kinderen die van jongs af aan al weten dat ze liever iemand van het andere geslacht zijn, hebben wel echte issues om mee te worstelen, en zijn daarom hele interessante hoofdpersonen.
Het is vooral Leo die het verhaal draagt. Hij heeft veel meegemaakt, en je moet echt verder lezen om erachter te komen wat er allemaal is gebeurd. Het verhaal rondom Leo maakt Wie is er nou normaal? spannend, het mysterie dat om hem heen hangt. Juist voor die spanningsopbouw, denk ik dat Williamson een goede keuze heeft gemaakt door iemand anders (ook) de hoofdrol te laten vertolken. Hierdoor geeft de schrijfster maar weinig weg. Samen met Davis stap je langzaam maar zeker in het leven van Leo en ontrafel je stap voor stap zijn verleden. Davis zelf is minder boeiend, maar ze is in ieder geval gewoon een lieve – licht bemoeizuchtige – meid.
Het boek draait eigenlijk om het vinden van jezelf, maar vooral over het accepteren van jezelf en accepteren dat je omgeving niet altijd zo goed zal reageren als je had gehoopt. Je bent als transgender natuurlijk bijzonder, je bent niet net zo als iedereen. Maar, dat blijkt aan het einde van het boek, er zijn wel meer mensen die bijzonder zijn, meer mensen die niet normaal zijn. Maar ja, wie is er nou normaal?
” ‘Bovendien,’ zegt papa, ‘wie wil er nou normaal zijn? Het zal maar op je grafsteen staan: “Hier rust die en die. Hij was volkomen normaal”.’ ”
Mooi vind ik de doeltreffende afbeelding op de cover van Wie is er nou normaal? Het meisje breekt uit een jongenslichaam. Dit is de kern van het boek weergegeven in een simpel plaatje. En daar hou ik wel van.
Felice Beekhuis
