Mooie herinneringen
Fijn konijn- Tekst en illustraties Jo Empson – Vertaling Jesse Goossens – Lemniscaat-36 blz.
Jo Empson schreef en illustreerde dit mooie prentenboek over verlies en over hoe herinneringen je helpen dit verlies te dragen. Dat klinkt heel zwaar en gewichtig maar het boek bewijst het tegendeel.
Inhoud: Konijn vindt het fijn om konijnige dingen te doen, zoals springen en graven en slapen. Maar hij doet ook onkonijnige dingen zoals muziek maken en met kleur het bos vullen. Door hem voelen de andere konijnen zich ook fijn. Op een dag is hij verdwenen. Tot het verdriet van de andere konijnen komt hij niet meer terug, maar hij heeft wel iets achtergelaten.
Konijn maakt muziek en schildert in vrolijke felle kleuren. De verf spat nog net niet van de illustraties af en maakt niet alleen de andere konijnen blij maar ook de lezers van het verhaal. Als konijn verdwijnt, zijn de illustraties ook grijs en somber en geven het gevoel van verlies goed weer. Als de konijnen dan in een zwart gat komen, vinden ze wat kleuren die konijn heeft achtergelaten. In herinnering aan konijn gaan ze hier mee aan de slag en krijgen niet alleen de illustraties weer kleur maar komt konijn in deze herinnerringen tot leven.
De emoties in het verhaal worden heel mooi in het kleurgebruik naar voren. Het onderwerp is vaak zwaar om met kleine kinderen te bespreken, maar door het gebruik van dit mooie en eigenlijk vrolijke boek kan het verlies een plaatsje krijgen en het geeft aan dat het goed is om naast je verdriet de leuke herinneringen op te halen.
Femke Schelvis (13) : Ik vind de illustraties in dit boek heel erg mooi. Eerst heel warme kleuren om konijn voor te stellen en dan heel veel vrolijke kleuren als hij gaat schilderen. De spetters vliegen om zijn oren. Als hij verdwijnt, het mooie grijs en dan weer kleur als de andere konijnen gaan schilderen. Het verhaal is ook goed en duidelijk en helemaal niet zo verdrietig en dat vind ik heel goed gedaan. Dat je iemand met heel veel verdriet toch een beetje vrolijk kan maken .
