Niet alleen rechtspreken, maar ook recht doen

Met vallen en opstaan – Mr. Frank Visser – Balans – 269 blz.

Al jaren kijk ik naar het programma ‘De rijdende rechter’, eerst met Mr. Frank Visser, nu met Mr. John Reid. Mr. Visser verruilde de KRO-NCRV voor het commerciële SBS en maakt nu samen met Viktor Brand het programma ‘Mr. Frank Visser doet uitspraak’. Wat mij altijd opvalt aan Mr. Visser is zijn vriendelijke karakter, zijn humor, maar ook hoe hij orde weet te houden in zijn soms chaotische rechtbank. Ik was benieuwd naar de man achter dit programma en las zijn autobiografie.

Frank Visser (1951) is één van de zeven kinderen van het gezin Visser uit Utrecht. Als hij zes jaar is, overlijdt zijn vader. Al gauw neemt zijn moeder een kostganger in huis, de Hongaar Imre.

‘Imre was zoals gezegd onze kostganger en hij werkte in ploegendienst bij de staalfabriek Demka in Utrecht. Als hij geen dienst had at hij ‘s avonds bij ons aan tafel, hij zat dan op vaders plek. Hij leerde al snel Nederlands. Zijn bed stond op het kamertje naast het vroegere kantoor van vader. Maar ik zag hem daar eigenlijk nooit slapen. Wel raar eigenlijk, dat zijn bed er altijd opgemaakt bij lag als ik ‘s ochtends naar beneden kwam.’

Irmre is een blijvertje en blijkt een geweldige stiefvader voor Frank en zijn broers en zussen te worden. De moeder van Frank koopt een verlopen café en weet er, met de hulp van de potige Hongaar, een groot succes van te maken. In de loop der tijd zal het gezin nog regelmatig verhuizen, ondernemend als de moeder was.

Op school doet Frank het niet al te best, al is hij ook niet één van de slechtsten. Hij doet toelatingsexamen voor de HBS, maar zakt. Gelukkig lukt het een aantal jaren later wel. Door de verhuizingen wisselt hij ook regelmatig van school en uiteindelijk weet hij zijn diploma te halen en besluit hij om rechten te gaan studeren. En niet omdat hij niks anders weet te bedenken, maar omdat hij er oprecht geïnteresseerd in is. Hij is jaren lid van de Werelduniebeweging, die een wereldregering voor ogen heeft. Een briljant idee, in de ogen van Mr. Visser.

Tijdens zijn studie loopt hij stage en werkt hij als fraude-officier. Daarna is hij officier jeugdzaken en als hij is afgestudeerd wordt hij kantonrechter, raadsheervervanger van het Groot Gerechtshof en uiteindelijk tv-rechter. Ook heeft hij nog even stage gelopen bij de politie, wat mooie anekdotes met zich meebrengt. Hij trouwt en krijgt twee dochters.

Een groot gedeelte van het boek wordt in beslag genomen door de vele gebeurtenissen die hij heeft meegemaakt als rechter. Hij heeft het taalgebruik van de “gewone man” en gebruikt geen moeilijke, hoogdravende woorden. Vaak vertelt hij met een kwinkslag, wat alles een luchtig geheel geeft. Hij steekt zijn eigen ijdelheid ook niet onder stoelen of banken, zoals hij zelf beschrijft, met name bij het aannemen van de hogere functies.

Mr. Frank Visser heeft meerdere boeken geschreven. In 1987 schrijft hij de eerste, ‘De verdachte zakenman’. Hiermee weet hij het tv-programma van Sonja Barend te halen en doet er zijn eerste tv-ervaring mee op. Daarna volgt ‘Mij pak je niet’ en nog een verhalenbundel, samengesteld uit de columns die hij schreef voor het Algemeen Dagblad, gevolgd door ‘Onze buren’.

Ik had meer persoonlijke gebeurtenissen verwacht, er wordt veel over rechtszaken e.d. gesproken. Maar aan het eind van het boek krijgt het verhaal toch nog een heel persoonlijk tintje, als hij uitgebreid stil staat bij de ziekte van zijn vrouw.

Met vallen en opstaan geeft een mooie inkijk in het leven van de man achter Mr. Frank Visser. De moeite van het lezen waard voor iedere fan.

Erica Ganzevles