Ontroering en humor in prachtig prentenboek
Armstrong – Torben Kuhlmann – Vertaling: Joukje Akveld – De Vier Windstreken – 120 blz.
Op pagina 10 schoot ik al meteen onbedaarlijk in de lach, dus toen kon dit boek voor mij al niet meer stuk. Maar ook de overige 110 pagina’s zijn om van te smullen en dat komt vooral door de gedetailleerde, nostalgisch aandoende tekeningen, waarin heel veel valt te ontdekken en waarop zowel ontroering als humor verstopt zit.
Amerika, 1954. Een kleine muis ontdekt door zijn telescoop dat de maan een bol van steen is, en geen gatenkaas zoals hij en de andere muizen lang hebben gedacht. Als hij van een oude muis, die in het muizenvliegtuigmuseum woont, hoort dat in vroeger tijden muizen hebben gevlogen, neem de kleine muis een besluit: hij wordt de eerste muis op de maan!
Uiteraard komt hij voor allerlei uitdagingen, problemen en gevaren te staan, en moet hij heel wat fouten en testvluchten maken voordat hij zijn missie volbrengt, maar uiteindelijk lukt het hem om zijn vlaggetje op de maan te planten.
Hoewel de goed vertaalde tekst van dit spannende, mooi afgeronde verhaaltje prettig (voor)leesbaar is, zit de kracht van dit boek toch vooral in de tekeningen. Een goede vondst is ook dat het boek er aan de buitenkant uitziet alsof het bij de hoeken al een beetje versleten is, en dat geeft meteen een lekker nostalgische en spannende sfeer. Ook aan de schutbladen is veel aandacht besteed, waarop alle uitvindingen van de dappere muis staan afbeeld. Om het geheel compleet te maken is achterin het boek een korte geschiedenis van de ruimtevaart opgenomen.
Van Kuhlmann verscheen eerder het in dezelfde sfeer getekende boek Lindbergh (2014, zie recensie op deze site). Ik heb dat nog niet gelezen, maar met Armstrong heeft Kuhlmann er in ieder geval een fan bij.
