What doesn’t kill you…
Wat als… – Danielle Bakhuis – Ploegsma – 128 blz.
Wat als je niet zo’n fijne zomer hebt gehad en je keert terug naar school voor je laatste schooljaar? Tussen pap en mam botert het niet meer lekker en je vriend heeft het uitgemaakt en heeft een ander. Dan begin je niet lekker aan die eerste dag. Maar wat als je dan ineens oog in oog staat met het meisje dat je in de eerste klas verschrikkelijk gepest hebt? Die – mede door jouw toedoen? – van school is gegaan. En die nu ineens bloedmooi is en meer zelfvertrouwen lijkt te hebben dan wie dan ook?
Jade doorstaat de eerste schooldag met zeer gemengde gevoelend. Want hoe slecht ze zich ook voelt over de zomervakantie, de ontmoeting met Zoë is het meest verschrikkelijke dat ze zich kan voorstellen. Ze heeft heel erg veel spijt over wat zij en haar twee vriendinnen destijds hebben gedaan. Maar sorry zeggen helpt niet. Zoë is geen seconde vergeten van het eerste jaar en al gauw heeft Jade door dat Zoë op wraak zint. Het begint met kleine papiertjes met de tekst Wat als… Maar al gauw merkt ze dat het verder gaat. De teksten op het briefje gaan een leven leiden. Jade kan er niet met Finn, haar beste vriendin, over praten, want Finn is ook erg gepest en zou Jade nooit snappen. Gelukkig kan ze haar zorgen delen met haar zus. Tot het moment dat het pesten ineens wel erg ver gaat en Jade plotseling begint te snappen wat er werkelijk speelt.
Een boek, dat ik in een dag uitgelezen hebt. Bijzonder, want dat gebeurt me vrijwel nooit. Maar dit boek had me in z’n macht. Na het eerst een paar keer weggelegd te hebben – het was op sommige punten te hard, te erg – moest ik verder lezen. En langzamerhand merk je hoe de rollen omgekeerd worden. Hoe de pester ervaart wat het is om gepest te worden. Een boek dat je een stomp in je maag geeft, dat je verdrietig maakt, dat je boos maakt.
Grote complimenten aan Danielle Bakhuis, die dit boek zo heeft geschreven dat het mes aan beide kanten snijdt. Oog om oog, tand om tand. Een boek, dat – zoals al meerdere personen voor me gezegd hebben – verplicht leesvoer moet zijn in de onderbouw van het voortgezet onderwijs. Om leerlingen te laten voelen wat het is en wat het doet om zo gepest te worden, dat iedere schooldag een ware kwelling is. Een sterk verhaal. Een verhaal om over na te denken en een verhaal waarvan je eerst moet bijkomen voor je verder gaat met je dagelijks leven.
