Zeldzaam boek dat je telkens weer weet te raken
Nooit meer bang – Mélanie Rutten – Uitgeverij Book Islands – 52 blz.
Soms krijg je een boek in handen dat gewoon heel bijzonder is. Nooit meer bang is er beslist zo één. Al vanaf de eerste bladzijde zie je dat je geen standaard prentenboek in handen hebt. Ten eerste heeft het meer bladzijden dan het gemiddelde prentenboek, zijn de illustraties anders verdeeld, en is dit boek ook geschikt voor oudere kinderen. Eigenlijk is het zelfs een zeer geschikt boek voor volwassenen. Hè, heerlijk verfrissend wanneer een uitgever een boek durft uit te geven dat anders is dan de andere prentenboeken in de winkel of bieb! Dat alleen zou al een reden zijn het boek aan te schaffen.
Het verhaal gaat over een klein konijntje dat op een dag zomaar aan komt waaien bij Hert. Tussen Hert en het konijntje ontstaat een mooie, intense band. “Hert moest alles nog leren. Maar het kleintje had vertrouwen in hem.” Konijntje is bang om Hert te verliezen. Hert legt uit dat hij er altijd voor hem zal zijn. Hij vertelt over Grote Beer, die hoog aan de hemel om zijn kleintje heen danst en over hem waakt. Altijd. Wolken of geen wolken. In het volgende hoofdstuk is konijn terecht gekomen in een kuil en Hert kwijtgeraakt. Gelukkig wordt hij gered door Soldaat, een kind dat zich verschuilt achter een helm. Samen ontmoeten ze Kat, die op zoek is naar zijn bal en vanaf dat moment vormen ze een team en gaan ze met zijn drieën op pad.
Het verhaal legt veel dingen niet uit. Zo zit konijntje zomaar ineens in de kuil, en verschijnt er een klein kind dat zich verschuilt achter een ridderhelm. Juist omdat dingen niet worden uitgelegd komt de focus op een ander deel van het verhaal te liggen en word je zelf aan het denken gezet. Het boek bestaat uit verschillende hoofdstukken die niet naadloos op elkaar aansluiten.
Ik ben onder de indruk van de eenvoud waarmee Mélanie Rutten de liefdevolle band tussen Hert en het konijntje weet te beschrijven, en de diepgang die zij met slechts enkele woorden in het verhaal weet te brengen. Dat raakt je enorm. Tot ergens diep in je tenen of nog verder. Ooit zou Konijntje groot worden. Hij wou weggaan. Hert wist dat. Hij zei: ‘Hup, Konijntje, hup!’ Maar zijn hart zei: ‘Niet te snel, niet te snel!’ Het is daardoor ook voor volwassenen een heerlijk boek om te lezen. Ik vind het echt een prachtig boek, ook al is het hier en daar enigszins bevreemdend. Het is die diepgang die bij je blijft hangen en je niet meer loslaat.
De illustraties bestaan soms uit paginagrote prenten, terwijl op andere bladzijdes diverse kleine tekeningen naast elkaar zijn afgebeeld, waardoor het verhaal bijna leest als een stripverhaal. Het kleurgebruik en de sfeer die het daarmee oproept doet me enigszins denken aan de boeken van ‘Kleine Beer’, geïllustreerd door Barbara Firth. Ook zij gebruikt in haar werk veel aardetinten die het boek vanzelf een warme en liefdevolle gloed geven.
Of het boek zal helpen minder bang te zijn, weet ik niet, maar wel denk ik dat je na het lezen van dit boek veel stof hebt om over na te denken en om met je kind over te praten. Het maakt een aantal onderwerpen, zoals verlatingsangst, zeker bespreekbaar. Dat Mélanie Rutten voor haar boeken al diverse prijzen in de wacht wist te slepen, verbaast mij niets. Een schrijfster om in de gaten te houden!
