Zo’n gewone man, dat hij buitengewoon is
Het (buiten)gewone leven van Frank Derrick, 81 jaar – J.B.Morrison – Vertaling: Ineke van Bronswijk – De Fontein – 302 blz.
Het verhaal gaat over Frank Derrick, 81 jaar. Hij wordt op zijn verjaardag aangereden door een melkwagen die wel 8 km per uur reed. Frank komt daardoor met zijn arm in het gips en kan hij niets meer. Zijn dochter, die in Amerika woont en daardoor niet voor hem kan zorgen, regelt een thuishulp. Zo komt Kelly, van de thuiszorg, in het leven van Frank en zijn kat Bill. In het begin wil hij geen hulp, zeker niet van een dame met een kattenallergie, en probeert hij haar af te schrikken. Maar al snel raakt hij op haar gesteld en doet hij er alles aan om haar zolang mogelijk te laten komen. Ze herinnert hem eraan dat het leven buitengewoon kan zijn, hoe oud je ook bent.
Het boek begint met een proloog, gevolgd door 33 korte genummerde hoofdstukken. De zinnen zijn kort en bondig. Het geheel wordt afgesloten met een epiloog waarin Frank inmiddels een jaar ouder is geworden. Na dit alles volgt er een kort interview met de schrijver waarbij je wat meer te weten komt over hem en waarom hij dit verhaal geschreven heeft.
Door de leuke boekentrailer en de aparte foto op de omslag was ik nieuwsgierig geworden naar deze titel. “Voor alle fans van de 100-jarige man en Hendrik Groen” prijkt op de achterzijde. Ik vind het altijd gevaarlijk daarmee te adverteren. Zelf heb ik genoten van Hendrik Groen, maar deed die 100-jarige man mij niet veel, maar met zo’n kreet op een boek ga je toch vergelijken.
De enige vergelijking met de 100-jarige man is dat de hoofdrolspelers oudere mannen zijn en daar houdt het bij op. Waar de 100- jarige eindeloos door vertelde over zijn verleden en de meest absurde dingen beleefde op zijn reis, staat Frank Derrick ( net als Hendrik Groen) met beide benen in het alle dagelijkse leven.
Door de eenvoud en soberheid, maar ook de eenzaamheid en zich vast willen klampen aan het bezoekje van de thuishulp één maal per week kan je alleen maar sympathie voor de man krijgen en leef je met hem mee.
Ook al is het fictief, sommige gebeurtenissen zijn op waarheid gebaseerd. De schrijver heeft bepaalde situaties waar zijn moeder – ook 81 – meemaakte in het verhaal verwerkt. (Bijvoorbeeld hoe telemarketeers haar van alles aan wilden smeren).
Juist doordat het over het dagelijkse leven gaat, raakt het verhaal je in het hart en ontroert het je tijdens het lezen. Dit alles wordt luchtig verteld met de nodige (droge) humor waarbij je met een glimlach het verhaal leest. Een heerlijk boek over een buitengewone gewone man die mij in mijn hart heeft geraakt.
Conny Schelvis
