Wie houdt nu precies wie in de gaten, en waarom?
De oppas – Jet van Vuuren – Karakter Uitgevers – 300 blz.
Jet van Vuuren is een pseudoniem van de Nederlandse schrijfster Hennie de Groot (1956). Van Vuuren schrijft thrillers waarin vrouwen de hoofdrol spelen. Vrouwen met een bepaalde achtergrond, een tikkeltje verknipt, moordlustig, maar toch herkenbaar. Ze schreef eerder een pocket voor Margriet en ze heeft zes succesvolle thrillers op haar naam staan. De oppas is thriller nummer zeven.
Kim is de vaste oppas van Max en Suze. Toch is Kim allesbehalve geschikt als oppas: ze houdt niet van kinderen, rookt liever een joint, of vrijt met Anton, de buurman en echtgenoot van de bedlegerige, kinderloze Dorien. Als op een zekere dag de kleine Suze verdwijnt en niet veel later haar dode lichaampje bij de oppas in de tuin wordt teruggevonden, wijst alles erop dat Kim de dader is. Kim beweert dat ze het niet gedaan heeft, en Max bevestigt dat, maar niemand gelooft hen. Dertien jaar later proberen Kim en Max alsnog hun gelijk te halen. Want wraak is zoet. Totdat het lot zich tegen je keert…
Kim, na dertien jaar weer op vrije voeten, wil wraak op Anton, terwijl Max zich richt op Dorien. Maar Dorien heeft het door en richt haar pijlen op Max. Hoewel de personages geen van allen contact hebben gehouden in de afgelopen jaren en niet samenwerken, brengt het lot hen samen. Op een gegeven moment draait alles zich om en lijkt niemand meer echt onschuldig. Het boek komt hierdoor in een stroomversnelling terecht.
“Haar huisgenoot had ze om precies tien over Ă©Ă©n de trap af horen sluipen. Bliksemsnel had ze het geluid van de tv uitgezet en zich zo stil mogelijk gehouden. Hij was de overloop op gelopen en meteen doorgegaan naar de trap. Zo luidruchtig als hij doorgaans was, zo stil was hij nu. Hij voert iets in zijn schild, had Dorien gedacht.”
Ondanks dat je al snel min of meer weet wie wat doet en waar verantwoordelijk voor is, is De oppas een spannend boek. Het is het psychologische element in het boek waardoor je door blijft lezen: waarom? Samen met het hoge tempo dat Van Vuuren in het verhaal heeft gelegd, blijf je alsmaar doorlezen. Het boek neerleggen is geen makkie. De oppas geeft je als lezer een paar goed bestede, spannende uurtjes!
Felice Beekhuis
