Knutselen, lezen en koken met je kind
Opvreters en Ko – Sascha Meijer – Uitgeverij Rubinstein – 98 blz.
Dit leuke lees- knutsel- en kookboek laat je met frisse ogen kijken naar de groenten in je groentela. Had je ooit al radijsjes gezien met schattige, kleine kraaloogjes? Of een aardappelmannetje aan je tafel gehad? Nee zeker, dat dacht ik al. Maar na het lezen van dit boekje is dat vast wel het geval. Hier werd verwoed getimmerd aan aardappelmannen, wortelwezens en appelvriendjes, met appels uit eigen tuin. Ook werden heel nieuwe mannetjes bedacht met aardbeien. Maar het fruit verdween meestal voordat het mannetje af was.
Ik moet toegeven, dat ik als ouder flink aan het werk werd gezet, maar wat was het leuk om samen met mijn oudste wel twee uur lang te kokkerellen in de keuken. Gezellig samen, al keuvelend en proevend maakten we wel drie gerechten uit het boek. Met de jongste heb ik voornamelijk geknutseld en gelezen, voor haar was het vooral een leuk doeboek. Zo vonden we een erg leuk idee voor de hutspot, om er een echt kasteel van te maken op je bord, compleet met vlag. Er staan in het boek ook spelletjes, zo kan je kruiden gebruiken om er een ruikspel van te maken. Dat is niet alleen grappig, maar ook nog erg leerzaam. Gelukkig groeiden de meeste kruiden gewoon in onze tuin. Helemaal achterin het boek kan je nog tekenen en schrijven wat je zelf lekker vindt, of vies.
Het leuke van het boek is dat er ook niet alledaagse gerechten in staan. Vooral bij de aubergine vraag ik me vaak af ‘wat moet ik daarmee?’, maar nu hebben we een nieuwe favoriet ontdekt: baba ganoush. Er zijn echter ook gewonere gerechten te vinden in het boek, zoals de hutspot die ik al noemde, appelmoes en gepofte appel. Simpel, maar erg leuk om eens te doen. Op elke bladzijde staan leuke plaatjes, er staan verhaaltjes over de groenten- en fruitmannetjes, handige tips en grappige quotes. Of mijn kinderen nu beter zijn gaan eten, dat weet ik niet. Ze proefden in ieder geval wel. Het grootste voordeel zit ‘m misschien in het feit dat ik de kinderen betrok bij het maken van het eten, en dat zowel zij als ik dat erg leuk vonden om te doen.
Sommige gerechten hadden in het boek grappige namen, zoals de ‘pierenpasta’ wat ons een beetje deed denken aan het boek De Griezels van Roald Dahl en één keer vonden we zelfs een echte pier tussen de stengels biologische bleekselderij. Die hebben we maar vrij gelaten in de tuin. Sindsdien kunnen we spaghetti (en bleekselderij) niet meer eten zonder eerst flink te lachen en een beetje te griezelen. Het meest verrassende gerecht was misschien wel de worteltaart. Die wou ik altijd al eens maken en nu had ik een leuk recept en ik kan je zeggen, de taart was echt verr….. Nee, weet je wat? Ik ga het niet verklappen, je moet het zelf maar proberen!
