Geef nooit op
De leegte voorbij – Sjak Janssen – Elikser – 265 blz.
Jacques is werkzaam als chemisch analist bij een bedrijf waar grondstoffen worden gemaakt voor de verfindustrie. Daarnaast is hij intensief bezig met het maken van theaterproducties, het organiseren van popfestivals en deed hij journalistiek werk voor regionale kranten. Altijd druk. Totdat het noodlot anders beslist. Door een fatale val van zijn fiets raakt hij in coma. Weer bij bewustzijn komt hij terecht in een werkelijkheid die niet de zijne is en die hij niet kent…
“Ik voel me bedreigd. Alsof de hele wereld op me afkomt. Waar ben ik?”
Als hij uit zijn coma ontwaakt ligt hij vastgebonden op bed en alles is vreemd, nieuw en angstaanjagend. Hij leeft in een absolute leegte. Steeds valt hij weer weg en is met tussenpozen van minuten, kwartieren of uren weer van de wereld. Het zal nog maanden duren voordat hij volledig bij bewustzijn is. En dan begint pas. Hij moet weer helemaal opnieuw beginnen, een nieuw leven opstarten.
Je denkt, mijn hemel, het zal je maar gebeuren. Een leuk leven en alles op orde en dan gebeurt je dit. Met groot gevolg voor de rest van je leven. Hoe ga je verder en hoe zorg je ervoor dat je niet bij de pakken neer blijft zitten?
In de leegte voorbij vertelt Sjak zijn levensverhaal. In het verhaal noemt hij zichzelf Jacques. Daarbij wil hij aangeven dat het zijn verhaal is maar toch anders. Maar al schrijvend is hij dicht bij de kern gebleven. Door alles op te schrijven heeft hij het verleden achter zich kunnen laten en kunnen afsluiten.
Heden en verleden wisselen elkaar af en er hij schetst een duidelijk beeld van hoe hij was en wat de gevolgen van het ongeval zijn. De eerste tijd na het ongeval verblijft hij in een revalidatiecentrum. Hij moet weer goed leren praten, weer leren schrijven, hij heeft veel moeite tekst op de juiste wijze neer te zetten. Alles loopt door elkaar heen, net als in zijn hoofd. Teveel drukte kan hij niet handelen dan wordt het een kolkende warboel in zijn hoofd. Hij hinkt op allerlei bizarre gedachten, hij kan zichzelf niet begrijpen. Regelmatig is hij moe van alles dat op hem afkomt. Zijn gevoelens en gedachten worden zo weergegeven dat je zelfs al lezer ervan in de war raakt en hierdoor een goede voorstelling krijgt van hoe Jacques zich al die tijd heeft gevoeld.
“Ik ben het vergeten voordat ik het heb begrepen. Mijn overpeinzingen zijn zo vluchtig als gas. Ze gaan nergens heen. Ze komen nergens vandaan. Ze zijn weer weg voordat ze grijpbaar zijn.”
In De leegte voorbij is te zien dat deze man een flink doorzettingsvermogen heeft en bij elke val steeds weer overeind krabbelt en weer verder gaat. Wat erg schrijnend is om te lezen hoeveel tegenwerking hij krijgt van zijn werkgever. Jacques wil zich graag weer nuttig voelen en zijn oude baan uitoefenen. Maar omdat hij door het ongeval zijn werktempo kwijt is en zijn concentratievermogen geoefend moet worden, proberen ze hem weg te saneren. Wat hem ook niet in dank wordt afgenomen is als hij iemand te hulp schiet, iemand die ook problemen heeft op de werkplek. Terwijl Jacques eigenlijk genoeg heeft aan zichzelf.
De moeite die alles hem de eerste tijd kost maakt hem wispelturig en opstandig en er zijn ook tijden dat het hem echt even allemaal teveel wordt. Nogal logisch maar voor hem allemaal moeilijk te bevatten. Toch geeft hij niet op en lukt het hem om weer de dingen te doen waar hij zoveel plezier in had. Een lange strijd is er aan vooraf gegaan, maar met het resultaat mag hij tevreden zijn. Grote bewondering voor deze man en De leegte voorbij lezende besef je maar weer des te meer dat een goede gezondheid een groot goed is.
“Elke stap die ik zet is een stap waardoor de onduidelijkheid vergaat, een stap waardoor de nieuwe toekomstdeur wijder opengaat.”
