Prachtig eerbetoon aan markante trainer
Leen Pfrommer, schaatscoach – Eelco en Gijs Hiltermann – H & G – 152 blz.
Degenen die het schaatsen nog niet zo lang volgen, denken wellicht dat Nederland altijd de toon heeft aangegeven. Dat is een misvatting. Tot aan het eind van de jaren zestig speelde ons land geen rol van betekenis. De prijzen gingen tot dan vooral naar sporters uit Noorwegen, Zweden en Rusland. Daar kwam verandering in toen Leen Pfrommer schaatscoach werd. Nederland ontwikkelde zich tot een toonaangevend schaatsland. Het is terecht dat deze trainer door het boek van Eelco en Gijs Hiltermann de aandacht krijgt die hij verdient.
Nederland had een natuurlijke achterstand op genoemde landen. Terwijl zij maanden achter elkaar konden trainen op natuurlijs moesten de Nederlanders zich behelpen met een enkele kunstijsbaan. Medio jaren zestig beschikte Nederland ineens over een paar grote talenten: Ard Schenk en Kees Verkerk, het illustere duo Ard & Keessie. Ze hadden al wat successen geboekt, maar hun loopbaan kwam pas echt op gang toen Leen Pfrommer hoofdcoach werd van de schaatsbond.
Dat ging niet zonder slag of stoot. Het budget was krap, een fulltime trainer was onbetaalbaar. Pfrommer kon zijn werk bij Defensie combineren met het trainerschap. Hij zorgde vanaf zijn aantreden voor een topsportklimaat; structuur, moderne trainingsschema’s en veel trainen, heel hard trainen. Het wierp zijn vruchten af, schaatsen werd een volkssport. De kampioenschappen allround waren jaarlijkse hoogtepunten. Op zaterdag waren kranten niet aan te slepen; ronde- en eindtijden meeschrijven werd een nationale sport.
Na een intermezzo werd Pfrommer in de jaren tachtig trainer van de jeugdselecties. Dat viel samen met de bouw van Thialf, één van de eerste overdekte schaatsbanen. En weer had Pfrommer succes; veel door hem opgeleide talenten werden grote namen in de sport.
Wat maakt deze man nou zo bijzonder? Toewijding, discipline, oog voor ontwikkelingen en heel hard werken, gecombineerd met het talent om dat op zijn pupillen over te brengen. En de karakteristieke puntmuts, niet te vergeten. Leen Pfrommer, schaatscoach staat vol met loftuitingen van sporters die het zonder zijn aanpak lang niet zo ver zouden hebben gebracht. Hij was ook heel betrokken. Hij was er als ze hem nodig hadden, hielp ze waar hij kon. Verschillende sporters heeft hij geholpen om aan het werk te komen. Voor zijn pupillen ging hij desnoods door het vuur.
Gelukkig hebben de auteurs ook oog voor de keerzijde. Pfrommer was heel rechtlijnig. Als het niet ging zoals hij wilde, was het heibel. Hij botste geregeld met bestuurders, collega’s en met sporters. Ook zijn trainingsaanpak viel niet bij iedereen in vruchtbare aarde. Verschillende talenten zijn te hard aangepakt en afgehaakt, anderen waren chronisch overtraind. Periodisering was er nog niet bij. Dat is echter makkelijk praten met de kennis van de moderne trainingsmethoden die nu beschikbaar is. Hij moest het allemaal zelf uitdokteren.
Leen Pfrommer, schaatscoach gaat over de loopbaan van deze trainer. Hoogte- en dieptepunten komen volop aan bod, afgewisseld met verhalen van oud-collega’s, soms komisch en soms tragisch, maar altijd interessant. Dit bijzonder vlot geschreven boek is een terecht eerbetoon aan deze pionier, de man die aan de wieg heeft gestaan van Nederland schaatsland.
